Księga Wyjścia 1,1 – 4,31

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Choć od wydarzeń opisywanych w ostatnich rozdziałach Księgi Rodzaju minęło ok. 400 lat, Księga Wyjścia przywołuje je na samym początku, sygnalizując, że jest to jedna, ciągła historia. Spośród 70 osób, które przybyły do Egiptu imiennie wspomniani są Jakub i jego 12 synów, gdyż od teraz to od nich będą nazywane plemiona Izraela.

Sytuacja Izraelitów w Egipcie zmieniła się diametralnie. Podczas gdy w Księdze Rodzaju byli jedną z najbardziej uprzywilejowanych grup, teraz są najbardziej uciskaną, zepchniętą wręcz do pozycji niewolników. Wydaje się także, że zanikła wśród nich znajomość Boga – prócz wzmianki o bogobojności położnych hebrajskich i bliżej nieokreślonym wołaniu o pomoc, nie czytamy o tym, aby Izraelici oddawali cześć Bogu.

Ale z pewnością Bóg nie zapomniał o nich. Jest wierny przymierzu, jakie zawarł z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem i teraz spełni obietnice, które im złożył przed laty, wyprowadzając cały naród z Egiptu, aby dać im ziemię obiecaną przodkom. Ponieważ jednak ma do czynienia z zupełnie inną grupą ludzi, musi niemal od nowa objawiać im swoją naturę i wolę. Bóg jest wierny przymierzu, jakie zawarł w przeszłości, ale naród nie może opierać się na tym, czego doświadczyli przodkowie.

Pierwszą osobą, która doświadcza tej przemiany (osobistego spotkania z Bogiem przodków) jest Mojżesz. Wychowując się na dworze faraona wydawał się niemal drugim Józefem, ale jego starania pomocy rodakom okazały się bezskuteczne. Ucieka, by ratować życie i godzi się na życie na obczyźnie, jako uchodźca i prosty pasterz. Bóg ma wobec niego inny plan i powierza mu dzieło wyprowadzenia narodu na wolność.

Opór Mojżesza jest zapowiedzą reakcji, z jaką jego przesłanie spotka się wśród Izraelitów i sposobu, w jaki Bóg ten opór przezwycięży – przez objawienie swojej natury (imienia), mocy i gniewu. Tajemniczy atak Boga na Mojżesza jest związany z obrzezaniem, znakiem przymierza, a prawdopodobnie tym, iż Mojżesz nie obrzezał swojego syna.

Zwróć uwagę: Imię, pod którym Bóg objawił się Mojżeszowi – JAHWE – było otaczane przez Żydów tak wielką czcią, że nie ważyli się go wymawiać, używając raczej imienia ADONAI, (PAN). Tradycja ta została zachowana w przekładach Pisma Świętego: często tam, gdzie czytamy „PAN” lub „PAN, Bóg” (z przecinkiem, gdyż nie jest to bynajmniej forma grzecznościowa), w oryginale jest „JAHWE” lub „JAHWE, Bóg”.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.