Księga Micheasza 1,1 – 7,20

Działalność proroka Micheasza przypadła na okres względnego spokoju i dobrobytu w dziejach Izraela i Judy, dzięki czemu powstała nowa grupa możnych i bogatych. Lecz zamiast wykorzystywać swój majątek, aby nieść pomoc bliźnim, pomnażali swe bogactwo kosztem tych, którzy nie mogli się przed nimi bronić. Praktyka ta spotkała się z potępieniem Boga wyrażanym za pośrednictwem proroków: na północy byli to Amos i Ozeasz, na południu Izajasz i Micheasz.

Księga Micheasza rozpoczyna się od procesu, jaki Bóg wytycza swojemu ludowi (zob. także 6,1-3) w związku z nadużyciami, jakich dopusz-czają się wobec ubogich i bezbronnych. Początkiem odstępstwa jest bałwochwalstwo, największe przestępstwo Izraela („Samarii”) i często także i Judy, ale odrzucenie Boga bardzo szybko przejawia się w rozpadzie sprawiedliwości społecznej. Głównymi winnymi okazują się możni, przywódcy Izraela oraz fałszywi prorocy, którzy zapewniają wpływowych członków społeczeństwa, że nic złego ich nie spotka. Jednak Boży wyrok jest nieodwołalny, zapowiedziany w przymierzu, jakie zawarł z narodem: utracą ziemię i trafią do niewoli.

W miejsce niesprawiedliwych i egoistycznych przywódców Bóg ustanowi nowego, sprawiedliwego władcę, który zaprowadzi naród z powrotem do Boga. Ów król-pasterz będzie pochodził z Betlejem, jak Dawid, z którym Bóg zawarł przymierze o tym, że nigdy nie zabraknie jego potomka na tronie Izraela; motyw przywódców, którzy zawodzą w pełnieniu powierzonej im przez Boga roli często powraca w Starym Testamencie i na tym właśnie tle coraz wyraźniejsze staje się pragnienie, aby Bóg spełnił swą obietnicę zesłania doskonałego władcy, Mesjasza.

Mimo nadchodzącego sądu Pańskiego, wiernych Bożych czeka pomyślna przyszłość; ci, którzy są Mu posłuszni, ci, którzy są Bożą „resztką”, dostąpią odrodzenia i spełnienia wszystkich obietnic Bożych. Ci, którzy pragną podobać się Bogu będą wiedzieć, co robić: Panu nie zależy na ekstrawaganckich ofiarach, a tym bardziej na pogańskich rytuałach (składanie ofiar z własnych dzieci), lecz na wypełnianiu Prawa, okazy-waniu bliźnim miłości i pokorze przed swym Stwórcą (Mi 6,8).

Zwróć uwagę: Proroctwa Micheasza były cytowane tak w Starym Testamencie (Mi 4,1-4 – Iz 2,14; Mi 3,12 – Jr 26,18), jak i Nowym (Mi 5,1 – Mt 2,6), gdzie przywołana jest zapowiedź nadejścia Mesjasza.

12-26

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.