Księga Ezdrasza 7,1 – 10,44

Dopiero druga część Księgi Ezdrasza opisuje – krótko – historię człowieka noszącego to imię. Około 80 lat po powrocie pierwszej grupy wygnańców i blisko 60 lat po odbudowie świątyni, za rządów króla perskiego Artakserksesa, do Jerozolimy wyrusza kolejna grupa Żydów, którzy postanowili osiedlić się w dawnej ojczyźnie. Przewodzi im Ezdrasz, kapłan i uczony w piśmie, który cieszy się przychylnością króla, i otrzymuje zadanie przekazania do Świątyni w Jerozolimie darów króla i jego doradców, oraz przeprowadzenie pewnych reform administracyjnych, które miały umocnić panowanie perskiego władcy nad tymi ziemiami.

Jest to również misja o wymiarze religijnym, a przynajmniej taki jest jej charakter z perspektywy Ezdrasza. Grupa, której przewodzi, ma wzmocnić obecność Żydów w Jerozolimie i funkcjonowanie Świątyni, dlatego w jej skład wchodzą przedstawiciele najważniejszych grup społecznych (rodów) kapłani, Lewici i słudzy Świątyni. Ezdrasz opóźnił nawet wyprawę, kiedy okazało się, że skład grupy nie odpowiadał celom, jakie miała spełnić.

Żydom, którzy powrócili do Judei i Jerozolimy wcześniej, nie wiodło się najlepiej. Odbudowa Świątyni nie odmieniła ich sytuacji polityczno-ekonomicznej – nadal zamieszkiwali pośród niechętnej im ludności, borykając się z różnymi problemami bytowymi, dalecy od chwały, jaką niegdyś miał Izrael (Juda) i Jerozolima, jako siedziba Boga i królów.

Gdy Ezdrasz przybywa na miejsce, niemal od razu dowiaduje się o jednej z przyczyn takiego stanu rzeczy – powszechnych „mieszanych” małżeństwach, co było poważnym zagrożeniem dla tożsamości odradzającego się narodu i przekroczeniem Bożego prawa. Małżeństwa z obcymi ludami były wielkim zagrożeniem już wtedy, gdy Izraelici jako potężny, zwycięski naród pod wodzą Jozuego po raz pierwszy osiedlali się na tej ziemi: łącząc się z innymi zatraciliby swą odrębność i przyjęliby ich praktyki religijne, dlatego Bóg zakazał takich małżeństw. O ileż bardziej niebezpieczne i wiarołomne były one w sytuacji, gdy Żydzi byli narodem osłabionym niewolą i pozbawionym własnej państwowości. Dlatego resztę księgi zabiera opis poważnej reformy społeczno-religijnej, ze współczesnej perspektywy nieco niezrozumiałej – odprawienia przez Żydów obcych żon i ich dzieci. Dla Ezdrasza jednak sprawa była jasna: wymagała tego wierność Bogu i przyszłość narodu.

Zwróć uwagę: Nie były to jedyne działania i reformy Ezdrasza w Jerozolimie, o pozostałych można przeczytać w Księdze Nehemiasza.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.