Księga Aggeusza 1,1 – 2,23

Księga Aggeusza pokazuje nam, w jaki sposób Bóg zachęca swój lud do dzieła, które przed nimi postawił. Wygnańcy, którzy powrócili z niewoli Babilońskiej do Jerozolimy, aby odbudować Świątynię Bożą, zostali powstrzymani w wyniku knowań okolicznej, wrogiej im ludności. Mimo iż pozostawili za sobą wszystko, co wcześniej znali (większość z nich urodziła się w niewoli) i podjęli wyzwanie postawione im przez przywódców i proroków, życie w Ziemi Obiecanej okazało się dalekie od wyobrażeń. Mijały kolejne lata, a oni z każdym rokiem byli zmuszeni coraz bardziej koncentrować się na własnym przeżyciu.

W 520 r. p.n.e. Bóg przemówił do nich przez dwóch proroków: Aggeusza i Zachariasza. Księga Aggeusza, krótsza i pisana prozą, koncentruje się na postawie ludu bezpośrednio w czasie odbudowy. Los wygnańców po powrocie do ojczyzny jest bezpośrednio powiązany ze stanem Świątyni Bożej – jak długo leży ona w ruinach, oni także nie mogą liczyć na to, że będzie się im powodzić w życiu. Lecz celem księgi nie jest wypominanie Żydom, że przedkładają własne sprawy nad Boże, jak czasami się tę księgę interpretuje, lecz zachęcenie ich do podjęcia na nowo dzieła, które zostali zmuszeni zarzucić – bo oto teraz sytuacja się zmieniła (nowy władca jest przychylny Żydom). Główną myślą przesłania Aggeusza są słowa Boga: „Ja jestem z wami”.

Bóg wypełnił swoją część – po okresie dyscyplinowania sprawił, że mogli powrócić do Judei. Po kilkunastu latach zmieniła się także sytuacja gospodarczo-polityczna. Teraz czas, aby także wygnańcy wypełnili swoją część i odbudowali Świątynię, dzięki czemu będą mogli cieszyć się większą miarą błogosławieństw Bożych. Nie chodzi o to, co mogą Bogu ofiarować (bo wszystko, co Mu przyniosą, i tak będzie jedynie wyrazem ich niejasnych motywów), lecz w jaki sposób mogą doświadczyć tego, co Bóg chce im dać. A to będzie możliwe jedynie wtedy, kiedy zostanie odbudowana Świątynia.

Bóg obiecuje również, że mimo iż wzniesiona przez nich Świątynia wydaje się skromna i niepozorna w porównaniu z tą, jaka stała w Jerozolimie wcześniej, jej ostateczna chwała będzie daleko większa niż pierwszej: ze względu na bogactwa, które tam napłyną, ale i obecność Bożą.

Zwróć uwagę: Bóg mówi swemu ludowi, iż wyprowadził ich z Egiptu. Nie jest to błąd, lecz nawiązanie do pierwszego wyjścia z niewoli – ci, którzy powrócili, są częścią tego samego narodu, tej samej historii.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.