Ewangelia Mateusza 26,47 – 28,20

Opis aresztowania, procesu, skazania i egzekucji Jezusa, jest zbieżny z tym, co znajdujemy w pozostałych Ewangeliach, jednak każdy z autorów uwypukla inne szczegóły i wątki. W Ewangelii Mateusza zwracają uwagę m.in. informacje związane z Piłatem: jedynie tutaj czytamy o żonie Piłata i jej śnie, po którym ostrzegała męża przed skazaniem Jezusa, czy o umyciu rąk przez rzymskiego namiestnika Judei; także tylko tutaj znajdujemy informację o losie, jaki ostatecznie spotkał Judasza, czy o postawieniu straży przy grobie Jezusa, aby zapobiec „wykradnięciu” ciała. Matusz ukazuje całe spektrum motywacji i reakcji związanych z oskarżeniem i straceniem Jezusa, jakby podkreślając, że nawet po aresztowaniu Go było jeszcze wiele okazji, gdzie ktoś mógł powstrzymać te wydarzania.

Tym bardziej wymowny fakt, iż mimo wszystko doszło do stracenia Jezusa; z jednej strony oznacza to, że nikt nie znalazł w sobie odwagi, aby Go obronić, a z drugiej, że nawet ludzka zawiść i nienawiść posłużyły jedynie do realizacji Bożego planu. Kapłani (gdyż to oni ukazani są jako główna „siła sprawcza” dążąca do stracenia Jezusa i położenia kresu Jego naukom) zrobili wszystko, co w ich mocy, aby osiągnąć swoje cele. Nie powstrzymali się nawet przed przekupstwem, preparowaniem dowodów i mnożeniem zabezpieczeń; ale ich wysiłki i tak doprowadziły ostatecznie do realizacji Bożego planu, zapowiedzianego przez proroków.

Charakterystyczne dla Ewangelii Mateusza jest również jej zakończenie. Zaraz po swym zmartwychwstaniu Jezus powraca do Galilei i tam naka-zuje udać się swoim uczniom. Powracają do miejsca, w którym rozpoczynali swoją służbę, pozostawiając za sobą Jerozolimę, z jej Świątynią i kapłanami, którzy nadal snują swoje intrygi, próbując tym razem ukryć fakt zmartwychwstania Jezusa. Odrzucone miasto, Świątynia i religijni przywódcy nie zasługują już nawet na to, aby poświęcać im uwagę. Jezus zapewnia uczniów o tym, że sprawuje wszelką władzę w niebie i na ziemi – i posyła ich z nową misją, nie do Izraela, ale do wszystkich narodów. Mimo iż Ewangelia Mateusza na każdym kroku podkreśla misję Jezusa wśród Żydów i spełnienie proroctw z żydowskich pism, jest to zaskakujące zakończenie, ale zgodne z wymową sądu nad przywódcami religijnymi –teraz Ewangelia będzie głoszona wszystkim, także poganom.

Zwróć uwagę: Słowa „Boże mój, czemuś mnie opuścił”, pochodzą z Ps 22, jednego z psalmów mesjańskich, dobrze znanego wszystkim Żydom.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.