Księga Amosa 6,1 – 9,15

O sytuacji i atmosferze panującej w narodzie decydują w dużej mierze jego przywódcy; dlatego też i Bóg szczególną odpowiedzialnością  obarcza możnych i wpływowych obywateli Izraela oraz przedstawicieli najważniejszych grup: królów, kapłanów, i proroków. Ci, którzy powinni szczególnie brać sobie do serca Boże przykazania, często odchodzą od Niego jako pierwsi, przekonani o własnej sile i wpływach.

Element ten widać w konfrontacji proroka Amosa z kapłanem Amazjaszem, sprawującym fałszywy kult Pana (Jahwe) w Gilgal. Nie mogąc samodzielnie położyć kresu działalności Amosa, odwołuje się do króla i próbuje zastraszyć proroka Bożego. Spośród przedstawicieli trzech grup o kluczowym znaczeniu dla utrzymania narodu w wierności Bogu, często to właśnie królowie i kapłani odpadali jako pierwsi, zainteresowani utrzymaniem status quo i korzyści, jakie dzięki temu czerpali – a Bóg posyłał proroków, którzy wzywali ich do upamiętania. Zdarzało się jednak, że i prorocy ulegali pokusie pozycji i korzyści i zamiast przekazywać słowa Pana, głosili innym to, co chcieli oni słyszeć.

Amos jest przykładem człowieka „spoza układu”. Wielu proroków pochodziło  spośród Lewitów, a nawet kapłanów (np. Jeremiasz, Ezechiel), ale Amos zajmował się wcześniej pracą na roli: hodowlą owiec i uprawą sykomor (fig). Bóg powołuje swoje sługi nie oglądając się na ich pochodzenie czy pozycję społeczną, a w sytuacji, gdy możni zawodzą, to właśnie ci, którzy wydają się być odlegli od „spraw Bożych” nierzadko okazują się najbardziej posłuszni głosowi Bożemu.

Księga kończy się zapowiedzią odrodzenia narodu. To bardzo ważny element każdej zapowiedzi sądu Bożego, każdego wezwania do upamiętania. Bóg jest cierpliwy i nieskory do gniewu (sądu), ale gdy Jego nawołania pozostają bez odpowiedzi, gotów jest zesłać surową karę. Jednak Boże karanie – dyscyplinowanie – nigdy nie ma na celu odpłaty, wymierzenia „nauczki” za wyrządzone zło, lecz wychowanie, jeśli nie obecnych, to choć przyszłych pokoleń, w posłuszeństwie Stwórcy i Jego prawom. Dlatego także i bolesne doświadczenia, jakie spotkają Izraela, nie będą końcem narodu. Bóg nie zapomni o nich.

Zwróć uwagę: Murarski pion mierniczy w jednej z wizji Amosa, jest symbolem Bożego „przymiaru”, zgodności lub odstępstwa od Bożych praw i norm – i często pojawia się w wizjach proroków (np. Iz 28,17).

12-20

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.