Księga Joela 1,1 – 3,26

Księga Joela nie wspomina bezpośrednio o czasie działalności proroka, dlatego bywa datowana bardzo różnie, od nawet IX do IV wieku p.n.e. Z pewnością jednak był on związany z Jerozolimą i Judą (południowym królestwem), a charakter księgi – opisy Bożego dyscyplinowania, w tym najazd potężnego ludu, skłania wielu biblistów do umiejscowienia jej w okresie tuż przed lub po niewoli babilońskiej.

Głównym tematem księgi jest „dzień Pana”, czas Bożego sądu nad złem   i grzechem, wylania Bożego gniewu na wszystkich, którzy się nie upamiętają. Księga rozpoczyna opis plagi szarańczy, która pustoszy całą ziemię, a zniszczenia są tak wielkie, iż odczują to nawet kapłani składający ofiary Bogu – nie ma nic, co można byłoby przynieść do Świątyni. To spustoszenie jest zapowiedzią czasu Bożego karania. Zaraz potem następuje drugi opis „najazdu” i trudno jest stwierdzić jednoznacznie, czy odnosi się on również do plagi szarańczy, czy tym razem do armii ludzkich, którzy niczym szarańcza – jak Asyria, Babilon lub inne potęgi – zalewają Ziemię Obiecaną, zostawiając po sobie spalone pustkowie.

Tak czy inaczej, Bóg dyscyplinuje i ostrzega swój lud, aby skłonić ich do upamiętania; i prorok Joel wzywa swoich rodaków do nawrócenia i świętego postu. Jedynie Bóg jest w stanie odmienić ich los, a On wielokrotnie już dowiódł, że jest Bogiem cierpliwym i łaskawym, nieskorym do gniewu – i gdy się ulituję, znowu będą żyli w dostatku.

Ale „dzień Pana”, czas sądu nad Izraelem i narodami, prędzej czy później i tak nadejdzie. Poprzedzi go szczególne wylanie Bożego Ducha, takiego, jakiego nie doświadczyli jeszcze nigdy w przeszłości. A potem zgromadzi wszystkie narody w Dolinie Sądu, dolinie Jozafata (Jehoszafata, „Bóg jest sędzią”), aby wymierzyć im sprawiedliwość. Lecz dla Izraelitów i wszystkich, którzy są wierni Bogu, będzie to czas triumfu i spełnienia. Sam Bóg stanie w ich obronie, aby odpłacić za krzywdy, jakie ich spotkały.

To sprawia, że Dzień Pana dla ludu Bożego zawsze miał dwojakie znaczenie – była to zapowiedź surowego sądu Boga nad wszystkimi, którzy się nie upamiętają, oraz ratunku dla tych, którzy są Bogu wierni.

Zwróć uwagę: Po zesłaniu Ducha Świętego Piotr cytuje proroctwo Joela, aby wyjaśnić to wydarzenie; lecz przerywa cytat przed opisem dnia sądu. Wylanie Ducha jest wezwaniem do upamiętania (Dz 2,14-21).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.