2 i 3 List Jana, List Judy

Te trzy spośród najkrótszych listów Nowego Testamentu, mimo iż napisane przez różnych autorów, łączy wspólna tematyka – działalność wędrownych i/lub fałszywych nauczycieli.

2 List Jana kierowany jest najprawdopodobniej do jednego z lokalnych kościołów („umiłowanej pani”) i zawiera ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami, zaprzeczającymi fizycznej naturze Chrystusa. Ta wzmianka może świadczyć o gnostyckim charakterze ich nauk, gdyż jedną z cech gnostyków było przekonanie o tym, że świat fizyczny jest z natury zły (i godny pogardy), a zatem Bóg i Jego Chrystus nie mogliby mieć z nim nic wspólnego. Podkreślali oni natomiast „duchowy” charakter Chrystusa i wiary, dlatego często znajdowali posłuch wśród chrześcijan.

3 List Jana jest natomiast „listem polecającym” dla prawowitych nauczycieli–misjonarzy, posłanych przez apostołów, a mimo to odrzucanych przez niektóre wspólnoty z powodów osobistych ambicji ich przywódców.

Oba listy razem budują ważny obraz kryteriów, według których należy oceniać nauczycieli (wędrownych i lokalnych): prawdy (prawdziwości nauki i prawości życia), świadectwa (potwierdzenia ze strony innych wierzących) i miłości (troski okazywanej innym wierzącym).

List Judy jest niemal w całości ostrzeżeniem przed naukami i stylem życia fałszywych nauczycieli, oraz wezwaniem do wierzących, aby nie mieli nic do czynienia z takimi ludźmi, aby nie podzielili ich losu. Autor listu, w bardzo obrazowy sposób, odwołując się do licznych obrazów ze Starego Testamentu, przedstawia przeznaczenie tych, którzy zaparli się prawdziwej nauki i wypaczają ją, aby zaspokajać swoje wypaczone pragnienia. Fałszywi nauczyciele zwodzący lud Boży istnieli od samego początku, więc ich obecność nie powinna nikogo dziwić, ale też ta „długa tradycja” nie może być usprawiedliwieniem dla ich działalności – i wszyscy, którzy chcą prawdziwie podobać się Bogu, powinni zabiegać o to, aby nie znaleźć się pod wpływem takich ludzi.

Zebrane razem, listy ukazują ważny etap w rozpowszechnianiu przesłania Ewangelii, gdy dzieła tego podejmuje się kolejne, po apostołach, pokolenie uczniów Chrystusa – ci, którzy nie znali Jezusa osobiście, ale poznali Go w społecznościach ludzi wierzących.

Zwróć uwagę: List Judy zawiera odwołania do tekstów apokryficz-nych Starego Testamentu, np. 1 Księgi Henocha i Testamentu Mojżesza.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.