Księga Abdiasza 1,1-21

Księga Abdiasza jest wołaniem zdradzonego brata. To proroctwo skierowane przeciwko Edomitom, zamieszkującym górzyste tereny na południowy wschód od Morza Martwego (dzisiejsza Jordania), których nieprzystępność stanowiła dodatkową ochronę (tam m.in. znajduje się słynna Petra). Edomici byli potomkami Ezawa, bratabliźniaka Jakuba, od którego pochodził cały naród Izraelski. Gdy Izraelici wkraczali do Ziemi Obiecanej, Edomici odmówili im prawa przejścia, ale mimo to Bóg zabronił Izraelitom atakować ich, właśnie ze względu na ich „pokrewieństwo” (zob. Lb 20,14-21; Pwt 2,4-8). Za czasów Dawida Edomici zostali podporządkowani Izraelowi, a po rozpadzie zjednoczonego królestwa byli wasalami Judy aż do połowy IX w. p.n.e.

Trudno jednoznacznie określić datę powstania księgi. Opisuje ona zdrady, jakiej dopuścili się Edomici, zwracając się przeciw rozbitemu Izraelowi (Judzie), sprzymierzając się z najeźdźcami i wydając im schwytanych mieszkańców Jerozolimy. Ponieważ autor księgi nosił popularne wówczas imię (dosł. „sługa Pana”, np. 1 Krl 18,3) i nie określił daty swej działalności, pozostaje odnieść treść księgi do znanych nam faktów historycznych: mogła ona powstać po tym, jak za króla Jehorama, Edomici odzyskali niepodległość (2 Krl 8,20,22 i 2 Krn 21) lub po tym, jak wspomogli Babilończyków, którzy zniszczyli Jerozolimę na początku VI w. p.n.e., uprowadzając jej mieszkańców do niewoli.

Abdiasz zapowiada Edomitom, że spotka ich za to sąd, gdy nastanie Dzień Pana, czas Bożej odpłaty za wszelkie zło i niesprawiedliwość, jakie działy się na ziemi – a wtedy Edomici będą ukarani za okrucieństwo, z jakim potraktowali Izraelitów. Wątek Dnia Pana, Wielkiego Sądu, jest jedną z ważniejszych prawd Pisma Świętego, tak Starego, jak i Nowego Testamentu – i został tu przedstawiony jako czas sądu nad narodami, odpowiednio do tego, jak traktowali Boży wybrany lud.

Natomiast Izraelici – Syjon i Jeruzalem – znowu będą wielcy. Wygnańcy powrócą i posiądą ziemie nie tylko własne, ale także okolicznych narodów, gdyż „panowanie będzie należało do Pana”. Jest to jeden z obrazów, który podsycał mesjańską nadzieję wielkiego królestwa Izraela i  m.in. dlatego wielu Żydów oczekiwało, że Jezus poprowadzi ich do walki.

Zwróć uwagę: W 25,31-46 opisany jest sąd Chrystusa nad narodami, w którym kryterium jest właśnie to, jak traktowali oni Jego braci (Żydów) w chwilach, gdy byli prześladowani – bliski wymowie Księdze Abidasza.

12-21

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.