Księga Wyjścia 24,1 – 27,21

Przymierze, jakie Bóg zawarł z Izraelem było nie tyle obrzędem religijnym, co powszechnym wówczas układem regulującym stosunki między suwerenem i wasalem. Niezwykłe było to, że forma takiego przymierza, używana tylko w relacjach między ludźmi, została wykorzystana dla  opisania relacji między Bogiem a Jego wybranym narodem. Ów polityczny układ został napełniony szczególnym, religijnym znaczeniem.

Zawarcie przymierze było oficjalną i uroczystą ceremonią. Zazwyczaj wiązała się ona ze złożeniem ofiary (lub po prostu zabiciem zwierzęcia), co miało być zapowiedzią losu, jaki spotka wasala, jeśli przymierze złamie. Kiedy Izrelici po raz drugi i trzeci potwierdzili gotowość zawarcia przymierza (po zapoznaniu się z jego treścią), Mojżesz pokropił ich krwią cielca złożonego w ofierze. Kolejnym elementem był wspólny posiłek i w tym właśnie celu udają się na górę starsi Izraela, aby jako przedstawiciele całego narodu, spożyć go przed Bogiem.

Trzecim elementem było udokumentowanie zawartego przymierza, zazwyczaj w dwóch kopiach, które każda ze stron składała w świątyni swojego bóstwa. Poświadczeniem tego przymierza będą kamienne tablice, które Bóg przekaże Mojżeszowi, zwane po prostu Świadectwem. Jednak wcześniej Bóg udziela Mojżeszowi szczegółowych instrukcji dotyczących wzniesienia Przybytku, przenośnej Świątyni-namiotu, w którym spoczną tablice i przebywać będzie obecność Boża.

Instrukcje wzniesienia Przybytku są bardzo szczegółowe, przedstawione niemal z inżynierską dbałością o szczegóły. Wynika to z Bożego nakazu, aby wykonać wszystko zgodnie ze wzorem, jaki został Mojżeszowi pokazany na górze. Pierwsze polecenia dotyczą skrzyni, w której złożone zostaną kamienne tablice (Arki Przymierza lub Świadectwa) i jej pokrywy, zwanej „przebłagalnią”, oraz pozostałych sprzę-tów, które znajdą się w Przybytku, jego konstrukcji i otoczenia.

Bóg wskazuje także źródło funduszy i materiałów do konstrukcji tak kosztownej struktury – dobrowolne dary od ludzi, najprawdopodob-niej z dóbr odebranych Egipcjanom podczas wyjścia z ziemi niewoli.

Zwróć uwagę: Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus wypowie bardzo podobne słowa, jak Mojżesz: „to jest krew moja nowego przymierza” (Mt 26,28; zob. Mk 14,24; Łk 22,20). Zarówno te słowa, jak i okazja, w jakiej padły (uroczysty posiłek) można postrzegać jako nawiązanie do ceremonii zawarcia przymierza na górze Synaj. (Zob. rów. Hbr 9,11-28).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.