Księga Wyjścia 9,13 – 12,51

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Wyjście z niewoli w Egipcie było wydarzeniem, które na zawsze zdefiniowało Izrael jako naród i ich relację z Bogiem. Tekst, który je opisuje przestaje być tylko relacją historyczną, a staje się zapisem liturgicznym – przepisem, jak nie tylko pierwsi Izraelici, ale wszystkie pokolenia narodu wybranego po nich, mają wspominać to wydarzenie i odnawiać swoją relację z Bogiem. To dlatego Boże polecenia wydają się być ponadczasowe, wykraczające poza wydarzenie bezpośrednio związane z wyjściem z Egiptu – i nierozerwalnie z nimi związane.

To połączenie – wydarzenie i nieustanne przywoływanie go w pamięci – stanie się podstawą budowania tożsamości duchowej Izraela. Ta sama zasada obowiązuje także w chrześcijaństwie. Bóg nie jest wymysłem filozofów, abstrakcyjną ideą rozważaną w oderwaniu od realiów życia, ale Stwórcą, który mimo upadku stworzenia, angażuje się w życie ludzi, których stworzył, i objawia się poprzez to, co czyni. I ci, którzy zawierzyli się Bogu, zawsze będą „świętować” wydarzenia, a nie idee, Boże dzieła, a nie doktryny.

Istotą ostatniej plagi była nie tylko śmierć pierworodnych, ale także ich ratunek. Tej samej nocy, kiedy Egipcjanie tracą swoich pierworodnych, a Izraelici zachowują swoich, Bóg wyprowadza swojego pierworodnego syna (Izraela, zob. 4,22). Od tego czasu zawsze będą Jego własnością, wyratowani od śmierci, która była im przeznaczona.

Izraelici wychodzą z Egiptu nie jako niewolnicy, ale jako zwycięzcy, nie uciekają, ale zostają odesłani, wypędzeni wręcz dekretem faraona. I wynoszą ze sobą sowitą zapłatę za kilkaset lat służby w postaci złota, srebra i tkanin (można to również postrzegać jako łupy wojenne). Ale dla uważnego czytelnika Pisma Świętego wydarzenie to jest przede wszystkim spełnieniem obietnicy danej Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. To wydarzenie zostało zapowiedziane dawno temu i nawet dramatyczne okoliczności nie mogą zmienić suwerennych wyroków Bożych.

Choć jest to wydarzenie definiujące naród wybrany, z Egiptu wychodzą także przedstawiciele innych narodów, będąc wypełnieniem obietnicy danej Abrahamowi i zapowiedzią zbawienia wszystkich ludzi: żydów i pogan.

Zwróć uwagę: „Ostatnia Wieczerza”, której pamiątkę obchodzimy w kościołach chrześcijańskich, była w istocie wieczerzą paschalną, czyli wspomnieniem wyjścia narodu izraelskiego z Egiptu.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.