Księga Wyjścia 28,1 – 29,46

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Tak starannie zaplanowany Przybytek wymagał także odpowiedniej obsługi. Choć już wcześniej czytaliśmy o kapłanach, dopiero w tym miejscu dowiadujemy się więcej na ich temat. Najważniejszą cechą urzędu kapłana jest jego świętość. Należy jednak pamiętać, że podstawą świętości jest oddzielenie od rzeczy pospolitych (czystość ceremonialna), a czystość moralna jest dopiero jej rozwinięciem i konsekwencją. To znaczy, że podstawowym wymaganiem dla urzędu kapłańskiego nie była bezgrzeszność, lecz oddzielenie od typowych aspektów codziennego życia w społeczności Izraela. Kapłani potrzebowali oczyszczenia od grzechów tak samo, jak każdy inny człowiek, choć będą go dokonywali znacznie częściej, właśnie ze względu na pełnioną posługę. To właśnie świętość jako oddzielenie od tego, co pospolite, pozwala nazwać świętymi elementy wyposażenia Przybytku, szaty kapłanów czy też składane przez nich ofiary.

Do urzędu kapłańskiego zostali oddzielni („poświęceni”) Aaron i jego synowie. Ich rolą było ogólnie pośredniczenie między Bogiem a człowiekiem, choć najczęściej miało to wyraz w reprezentowaniu ludzi przed Stwórcą. Dlatego na ubiór najważniejszego kapłana (arcykapłana) składały się kamienie z wyrytymi na nich imionami synów Jakuba, a tym samym plemion Izraela. Bogate zdobienia miały podkreślać szczególną (świętą) funkcję kapłana, a szczegółowy opis szat kapłańskich był jednocześnie zabezpieczeniem przed nadmiernym epatowaniem bogactwem i ozdobami – to Bóg zdecydował, jak będzie wyglądał ubiór kapłana, zatem nie ma tu miejsca na ludzką dowolność, tym bardziej, że prócz szat arcykapłana, pozostałe stroje były proste.

Także uroczystość wprowadzenie kapłanów do służby („poświęcenia”) została starannie i szczegółowo opisana, wykluczając jakąkolwiek dowolność. Tu znajdujemy pierwsze opisy obrzędu składania ofiar i różnych ich rodzajów, dowiadujemy się także, iż części ofiar mogły być spożywane przez ludzi – w tym wypadku, jedynie przez kapłanów, ale późniejsze regulacje z Księgi Kapłańskiej przedstawią więcej możliwości.

Zwróć uwagę: Motyw dwunastu imion plemion izraelskich i dwunastu ozdobnych kamieni powraca w Obj 21, w opisie nowego, niebiańskiego Jeruzalem, a Hbr 8,5 dodaje, że cały Przybytek został zbudowany na wzór świątyni w niebie. Te elementy podkreślają związek tego, co w niebie, z tym, co na ziemi.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.