Księga Wyjścia 35,30 – 38,20

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Przymierze, jakie Bóg zawarł z Izraelem zawierało w sobie trzy ważne elementy: Prawo, system ofiarny i Bożą obecność. Prawo spełniało swą funkcję niezależnie od zewnętrznych struktur, ale dwa pozostałe elementy były nierozerwalnie związane z Przybytkiem, Namiotem Zgromadzenia, przenośną „świątynią”, która była najważniejszym ośrodkiem religijnym Izraela aż do wzniesienia Świątyni Salomona (to dlatego po zburzeniu świątyni, zarówno Salomona, jak i późniejszej, tzw. świątyni Heroda, Żydzi jeszcze bardziej koncentrują się na Prawie Bożym).

Relacja z budowy Przybytku jest niemalże powtórzeniem opisu, jaki Bóg dał Mojżeszowi (choć można dopatrzyć się drobnych różnic, np. w kolejności prezentacji różnych rzeczy), co jest celowym zabiegiem. Choć z perspektywy współczesnej narracji wydaje się zbędny i wtórny (a dla wielu czytelników wręcz nużący), szczegółowość tego opisu jest w istocie świadectwem posłuszeństwa Bogu i wypełnieniem Jego poleceń, w najdrobniejszym aspekcie, zgodnie z przysięgą, jaką Izraelici złożyli trzykrotnie przed zawarciem przymierza (19,8; 24,3.7).

Gdy zestawi się to z ich wcześniejszym lekceważeniem Bożych przykazań, w wyniku czego „zerwali” pierwsze przymierze, ta dbałość jest również świadectwem ich upamiętania. Podobną wymowę mają uwagi o tak wielkiej szczodrości ludzi, iż konieczne było wymuszenie na nich zaprzestania składania darów – trudno o lepszy obraz wdzięczności.

Bóg nie tylko dał Mojżeszowi plan wykonania Przybytku, ale również przygotował ludzi, którzy to przedsięwzięcie zrealizują. Rzemieślnicy, którym zlecono to zadanie, znikają z kart Biblii równie niespodziewanie, jak się na niej pojawili, co jest ważną lekcją na temat natury Bożego powołania: Bóg powołuje ludzi do wypełnienia pewnej części Jego planu, pewnego aspektu Jego woli – nie jest to więc jedynie wyróżnienie lub uznanie szczególnej wartości, ale przejaw Bożej łaski i mocy sprawczej. Nawet te postacie, które wydają się być powołane ze względu na cechy osobiste (Abram-Abraham, Mojżesz, później także Dawid czy prorocy), wypełniają po prostu plan Boży, który rozciąga się na całe ich życie, a przez swoje posłuszeństwo są błogosławieństwem dla innych.

Zwróć uwagę: Beselel, któremu powierzono nadzór nad wykonaniem Przybytku, jest pierwszą osobą w Piśmie Świętym, o której czytamy, że została napełniona Duchem Bożym (Duchem Świętym).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.