Księga Wyjścia 38,21 – 40,38

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Ukończenie konstrukcji Namiotu Zgromadzenia i złożenie w nim Skrzyni Świadectwa, w której znajdowały się kamienne tablice z treścią Dekalogu było ostatnim aktem ceremonii zawarcia przymierza między Bogiem a narodem izraelskim, lecz aby zachować całą symbolikę tego zdarzenia, konieczny był jeszcze jeden, najważniejszy element: objawienie Bożej obecności, która zamieszka pośród Izraelitów. Świadectwo Przymierza spocznie w miejscu, które Bóg uzna za swoje „mieszkanie” na ziemi – i tam również ludzie będą mogli się z Nim spotkać.

To tłumaczy tak wielką staranność w wykonaniu Przybytku oraz strojów kapłanów, którzy jako jedyni będą mogli wkraczać do środka. W drugiej części opisu przygotowań uwagę zwraca powtarzające się stwierdzenie, że Izraelici wykonali wszystko zgodnie z poleceniami, jakich Bóg udzielił Mojżeszowi. Namiot Zgromadzenia i ubiór ludzi, którzy będą w nim posługiwać, nie ma być wyrazem ludzkiej kreatywności, lecz posłuszeństwa Bogu; posłuszeństwa, którego tak bardzo zabrakło w incydencie ze złotym cielcem. Dlatego także opis wzniesienia Przybytku kończy się podwójnym aktem akceptacji – najpierw Mojżesza, a potem Boga, który napełnia go swoją chwałą.

Budowa przybytku trwała prawdopodobnie około 6 miesięcy, a gdy została ukończona, minął już blisko rok od czasu, gdy Izraelici wyszli z Egiptu. Bóg nakazał Mojżeszowi ustawić Przybytek pierwszego dnia pierwszego miesiąca. Według Wj 12, Izraelici wyszli z Egiptu w połowie pierwszego miesiąca, więc inauguracja Przybytku była dla nich jednocześnie pierwszym dniem „nowego roku” (w kalendarzu żydowskim są 4 różne dni „nowego roku”, najbardziej znany, przypadający na jesień, jest upamiętnieniem stworzenia świata i wtedy zmienia się żydowska numeracja lat; ale wyjście z Egiptu, które dało początek narodowi, zostało upamiętnione przesunięciem początku kalendarza na wiosnę).

Księga Wyjścia kończy się w niezwykły, dramatyczny wręcz sposób. Boża chwała zstępuje, aby zamieszkać pośród narodu, który wybrał i z którym zawarł Przymierze. Od teraz sam Bóg, poprzez słup obłoku i słup ognia, będzie ich prowadził. I kiedy przemówi do nich po raz kolejny, nie zrobi tego z góry Synaj, lecz z Namiotu Zgromadzenia.

Zwróć uwagę: Ostatnie fragmenty Księgi Wyjścia są skrótem chronologicznym. W rzeczywistości w tym czasie nastąpił szereg objawień i wydarzeń, które zostaną opisane w Księgach Kapłańskich i Liczb.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.