Księga Liczb 1,1 – 3,51

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Droga do Ziemi Obiecanej nie była wycieczką w klimatyzowanym autokarze, a ci, których przyszło im spotkać nie mieli w ręku przysłowiowego „chleba i soli”, lecz tarcze i miecz. Jeszcze przed przybyciem pod górę Synaj Izraelici musieli walczyć z bronią w ręku, ale dopiero roczny pobyt u jej stóp pozwolił im stać się nie tylko narodem, ale i armią.

Spis, od którego rozpoczyna się Księga Liczb nazwalibyśmy dzisiaj poborem powszechnym lub wręcz raczej ogólnonarodową mobilizacją. Obejmował on wszystkich mężczyzn powyżej 20 roku życia, zdolnych do służby wojskowej. Każde plemię zostało policzone osobno, a po podsumowaniu okazało się, że potencjalna armia Izraela liczy ponad sześćset tysięcy osób (603 550). Ponieważ to tylko mężczyźni w sile wieku, szacuje się, że wszystkich Izraelitów musiałoby wtedy być minimum ok. 2 milionów. To spektakularne spełnienie obietnicy danej Abrahamowi, że jego potomstwo będzie liczne jak gwiazdy na niebie.

Ze spisu wojskowego wyłączone zostało jedyne plemię Lewiego, które Bóg przeznaczył do służby przy Namiocie Zgromadzenia (a później także świątyni). Oni również zostali spisani, ale w celu podziału obowiązków w życiu religijnym Izraela, a o odmiennym charakterze obu spisów świadczą choćby przyjęte kryteria wieku i zdrowia: Mojżesz miał policzyć wszystkich mężczyzn powyżej 1 miesiąca życia, bez względu na zdolność do walki czy pracy fizycznej.

Plemię Lewiego okazało się najmniejszym ze wszystkich plemion Izraela (odmienne kryteria spisu świadczą o tym, że dysproporcja była jeszcze większa). Dlaczego więc Bóg powierzył im służbę przy Namiocie Zgromadzenia? W Wj 32,26-29 jedynie Lewici „stanęli za Panem” gdy Izrael oddawał cześć złotemu cielcowi i w ten sposób „wyświęcili się do służby dla Pana”. Lecz Bóg podaje inny powód. Plemię Lewiego będzie należało do Niego w zamian za wszystkich pierworodnych, których należało Mu poświęcić. Tę zasadę ustanowił Bóg w Wj 13,2, zaraz po tym, jak w ostatniej pladze wybił wszystkich pierworodnych Egiptu. Izraelitom ten los został oszczędzony, ale odtąd każdy pierworodny, z ludzi i zwierząt, należał do Boga. Trzeci opisany tu spis, wszystkich pierworodnych Izraela, służył upewnieniu się, że Bóg otrzyma to, co do Niego należy.

Zwróć uwagę: Mojżesz i Aaron również byli Lewitami, a ród Aarona, któremu powierzono rolę kapłanów, był wyłączony ze spisu Lewitów.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.