Księga Liczb 15,1 – 17,28

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Przejście od opisu największej porażki Izraelitów, którzy wyszli z Egiptu, do instrukcji na temat składania ofiar może wydawać się zaskakujące, ale spełnia ważny cel w tej historii. Ofiary z pokarmów (mąki, oliwy i wina), które miały towarzyszyć ofiarom całopalnym, staną się możliwe dopiero po wejściu do Kanaanu, gdy zaczną uprawiać ziemię, więc przepisy te są niebezpośrednią obietnicą, że Bóg ostatecznie wprowadzi ich do Ziemi, którą im przeznaczył („gdy wejdziecie do ziemi”).

Równie ważne było przypomnienie o możliwości uzyskania przebłagania za nieumyślne przekroczenie prawa Bożego – i o nieuchronności Bożego sądu, wobec każdego, kto sprzeciwi się Bogu świadomie i postawie buntu (dosł. „z podniesioną ręką”). Taki los spotkał człowieka, który złamał prawo sabatu. Jego śmierć była przypomnieniem, że Bóg poważnie traktuje to, co powiedział. Także sąd, jaki przeznaczył Izraelitom.

Wypełnienie Bożego sądu nastąpi na dwa sposoby: cześć Izraelitów z pewnością umrze z przyczyn naturalnych, ale wielu z nich poniesie śmierć w konsekwencji kolejnych buntów wobec Boga i przywódców, których On postawił na czele narodu. Pierwszy z takich buntów został zainicjowany przez krewnego (kuzyna) Mojżesza i Aarona, który nie zgadzał się na to, aby jedynie ród Aarona pełnił bezpośrednią posługę przy Przybytku, a do niego przyłączyło się wielu przywódców w Izraelu, m.in. Datan i Abiram z plemienia Rubena, pierworodnego syna Jakuba.

Bunt ten – jak wiele poprzednich i kolejnych – został surowo osądzony przez Boga. Gdy zaraz po tym, jak nad Datanem i Abiramem zamknęła się ziemia, a Korach i jego zwolennicy zginęli w ogniu, Izraelici znowu zbuntowali się przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, Bóg zesłał plagę, w której zginęło blisko 15 tysięcy, zanim Aaron powstrzymał Boży gniew. Naród był oczyszczany z tych, którzy buntowali się wobec Boga, a odpowiedź na dramatyczne pytanie z końca fragmentu była niestety twierdząca.

Wydarzenia te były jednocześnie potwierdzeniem Bożego wyboru Mojżesza jako przywódcy i Aarona jako kapłana. To interwencja Aarona powstrzymała plagę, a krótko potem Bóg sprawił, że spośród wszystkich lasek naczelników plemion Izraela, tylko laska Aarona pokryła się kwiatem. Wierność i posłuszeństwo Bogu przynosi owoce.

Zwróć uwagę: Mimo śmierci Koracha, jego potomkowie odegrają ważną rolą w życiu Izraela: zasłyną jako autorzy wielu psalmów.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.