Księga Liczb 25,1 – 27,23

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Wędrówka Izraela przez pustynię dobiegła końca. Od tego momentu wszystkie wydarzenia opisane w pozostałej części Księgi Liczb i całej Księdze Powtórzonego Prawa rozgrywają się w czasie, gdy Izraelici obozują na wschodnim brzegu Jordanu, na równinie nad północnym krańcem Morza Martwego.

Etap ten rozpoczyna się od poważnego kryzysu, przypominającego charakterem i skalą kult złotego cielca spod góry Synaj. Kobiety moabskie wciągają Izrealitów w oddawanie czci ich bóstwom, a użyte słowo „nierząd” może mieć znaczenie dosłowne, nawiązujące do praktyki „nierządu świątynnego”, gdzie częścią kultu bóstwa (szczególnie bóstw płodności) było odbywanie stosunków seksualnych z kapłankami lub innymi wyznawcami. Podobne były również konsekwencje i rozwiązanie tego kryzysu – śmierć kilkudziesięciu tysięcy ludzi i szczególne błogosławieństwo dla tych, którzy opowiedzieli się po stronie Pana (pod górą Synaj byli to Lewici, tutaj kapłani, w osobie Pinechasa).

Na stepach Moabu odbył się także drugi spis Izraela spełniający kilka celów: podobnie jak pierwszy, był oceną siły militarnej narodu, ale miał także stanowić podstawę do późniejszego podziału ziemi. Łączna wielkość Izraela pozostała właściwie bez zmiany, jednak nastąpiły one wewnątrz poszczególnych plemion – najbardziej zmalało plemię Symeona, najbardziej wzrosły plemiona Manassesa i Beniamina. Spis ten był również świadectwem wypełnienia się Bożego sądu – spośród wszystkich, którzy zostali spisani przed blisko 40 laty, przy życiu pozostali jedynie Jozue i Kaleb – obecny Izrael był zupełnie innym narodem.

Epizod z córkami Selofchada jest także elementem przygotowań do osiedlenia się w nowej ziemi i staje się precedensem dla ustalenia zasad dziedziczenia ziemi, które ułatwią każdemu rodowi zachowanie nadanej im ziemię. Możliwość dziedziczenia w linii żeńskiej była nowością w kulturze, gdzie własność ziemi pozostawała w rękach mężczyzn.

Mojżesz poznaje swój los – zobaczy Kanaan z daleka, ale tam nie wejdzie. Świadomy bliskiego końca, prosi Boga o wskazanie nowego przywódcy i zgodnie z Bożą decyzją, wyznacza Jozuego na swego następcę.

Zwróć uwagę: Obraz „owiec bez pasterza” – ludu pozbawionego przywódców lub porzuconego przez nich, powróci jeszcze kilka razy w Starym Testamencie i w Ewangeliach, w słowach Jezusa (Mt 9,36).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.