2 Księga Królewska 18,1 – 20,21

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Po opisie całkowitego upadku Izraela, któremu towarzyszyły jedynie krótkie wzmianki o panowaniu kolejnych władców, autor Księgi Królewskiej zatrzymuje uwagę na dłużej na postaci Hiskiasza, jednego z najważniejszych i najlepszych królów Judy. Jego panowanie przypadło dokładnie na czas, gdy ludność Izraela została uprowadzona do niewoli, a reformy religijne, które zapoczątkował, aby zawrócić lud do Boga stanowią wyraźny kontrast do bałwochwalstwa północnego królestwa i prowadzą do oczywistego wniosku – gdyby tylko Izrael postąpił podobnie, oni również mogliby uniknąć zniszczenia.

To przesłanie jest dodatkowo wzmocnione opisem oblężenia Jerozolimy przez wojska asyryjskie – tę samą potęgę, która doprowadziła do upadku Izraela. Każdy z elementów tych wydarzeń podkreśla, jak ważna jest wierność Bogu. Asyryjczycy są przekonani o swej wielkości, a nawet o tym, iż ich zwycięstwa nad Izraelem i Judą dokonały się za „przyzwoleniem” Boga Izraela, ale postrzegają Go jedynie jako jedno z wielu bóstw, które zdołali sobie podporządkować. Hiskiasz, świadom swej bezsilności, całą swoją nadzieję pokłada jedynie w Bogu i za pośrednictwem proroka Izajasza otrzymuje zapewnienie o Bożej ochronie, a sam Bóg w cudowny sposób wybawia swój lud.

To wydarzenie jest kontrastem nie tylko do upadku Izraela, ale także do późniejszego upadku Jerozolimy, gdy pod murami miasta stanie armia babilońska, ale królowie Judy nie będą chcieli ukorzyć się przed Bogiem, ani słuchać Jego proroka (Jeremiasza), a Bóg nie wybawi w cudowny sposób swojego ludu i świętego miasta. Judejczycy nie pojęli tej ważnej lekcji.

Zapowiedź przyszłych wydarzeń pojawia się już w opowieści o chorobie Hiskiasza i wizycie posłów z Babilonii. Chronologicznie, wydarzenia te miały miejsce przed najazdem wojsk asyryjskich (15 lat przed śmiercią Hiskiasza to 14 rok jego panowania, a bogactwa, które pokazuje posłom, niebawem złoży jako okup władcy Asyrii) i są przejawem pychy króla Judy, który być może miał nadzieje na pozyskanie ważnego sojusznika, zamiast oprzeć swoją ufność na Bogu. W tym kontekście jakże ironicznie brzmią słowa Hiskiasza: „za moich dni będzie panował pokój i bezpieczeństwo”. Nie było ani pokoju, ani bezpieczeństwa i jedynym ratunkiem było zawierzenie się Bogu.

Zwróć uwagę: Opis panowania Hiskiasza pojawia się w Piśmie Świętym aż trzykrotnie: w 2 Krl 18–20, w 2 Krn 29–32 i w Iz 36–39.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.