Księga Psalmów 1 – 10

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Psalm 1 jest w istocie wstępem do całej Księgi Psalmów, zaznaczając kilka z najważniejszych wątków tego zbioru: wielką rolę rozmyślania nad Bożym Prawem i błogosławieństwa, jakie to z sobą niesie, skontrastowane są z niepewnym losem bezbożnych i ich ostatecznym potępieniem. Podobnie Psalm 2, w którym wprowadzone są wątki walki bezbożnych z wiernym pomazańcem Pana (królem) i pewne zwycięstwo ludu Bożego nad wszystkimi, którzy występują przeciw nim, nie z powodu ich własnej siły, lecz wielkości Boga.

Kolejne psalmy, od 3 do 7 ukazują jednak człowieka dalekiego od triumfu, przeciwnie, przeżywającego liczne trudności, niesłusznie oskarżanego, prześladowanego i przejętego potęgą Bożego gniewu, a jednocześnie jedynie w Bogu upatrującego nadzieję na jakąkolwiek odmianę swojego losu i triumf nad przeciwnikami. Wszystkie te psalmy napisane są przez Dawida i zestawiono je razem właśnie ze względu na wspólną tematykę, a nie chronologię. Jednocześnie dobrze odzwierciedlają one początkowy okres życia Dawida, gdy ścigany przez Saula, zmuszony był kryć się i uciekać, mimo swej wierności Bogu.

Ton zmienia się dopiero w Psalmie 8, będącym pochwałą Boga Stwórcy i refleksją nad miejscem człowieka w Jego stworzeniu. Spojrzenie na wielkość Boga ułatwia uwolnienie się od ciągłych rozmyślań nad przypadłościami własnego losu. W podobny sposób zmienia się wymowa kolejnego Psalmu (9-10), który choć wiele uwagi poświęca postępowaniu bezbożnych, jest pochwałą Boga, który wstawia się za ubogimi i prześladowanymi, i staje się ich obrońcą i zbawicielem.

Psalm 9 i 10 stanowiły pierwotnie jeden utwór, który został podzielony na odrębne psalmy ze względów liturgicznych. Świadczy o tym for-ma psalmu, gdzie kolejne „zwrotki”, składające się we współczesnym przekładzie najczęściej z 2, ale czasami z 1 lub nawet 3 wersetów, rozpoczynają się od kolejnych liter alfabetu hebrajskiego, choć z pewnymi pominięciami. Niektóre przekłady Pisma Świętego wskazują na ten fakt zaznacząjąc te litery na marginesie.

Zwróć uwagę: Treść wielu psalmów, podobnie jak innych fragmentów Starego Testamentu, miała często podwójny charakter: opisu ówczesnej sytuacji i zapowiedzi (proroctwa) Mesjańskiej. Przykładem jest Psalm 2, którego fragmenty odnoszone są przez autorów Nowego Testamentu wprost do Jezusa (np. Ps 2,7 i Dz 13,33; Hbr 1,5).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.