Księga Przypowieści 18,1 – 22,16

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Stosowanie się do prawa Bożego i zasad mądrości przekłada się na stabilność społeczeństwa. Mądrość buduje nie tylko jednostki, ale wszystkich wokół, głupota niszczy wszystko, choć to głupiec jako ostatni dostrzega jej destruktywny wpływ. Mądrość umacnia relacje z innymi (chyba, iż chodzi o głupca, którego lepiej jest unikać), a głupota zamyka ludzi na bliźnich i ich potrzeby.

To w takim kontekście należy rozumieć wszelkie wzmianki o bogactwie i ubóstwie, jakie znajdujemy w Księdze Przypowieści. Z jednej strony powodzenie, także w sensie materialnym, przedstawiane są jako nagroda za podążanie drogą mądrości, a ubóstwo jako bolesna konsekwencja lenistwa i braku opanowania; z drugiej strony, także bogacz może być głupcem, a niejeden ubogi bliższy jest sercu Pana niż ci, którzy się pławią w luksusach.

Prawdziwa mądrość to takie wykorzystywanie swoich środków (także pieniężnych), aby wspomagać bliźnich i budować stabilność społeczeństwa, nie tyle ze względu na samo „dobro społeczne”, lecz właśnie ze względu na wierność Bogu. „Kto się lituje nad ubogim, pożycza Panu, a ten mu odpłaci za jego dobrodziejstwo”.

Podobnym wątkiem jest trwałość małżeństwa i rodziny. We współczesnym świecie małżeństwo postrzegane jest przede wszystkim jak sposób na „spełnienie” jednostki i droga do zapewnienia sobie szczęścia w życiu. Księga Przypowieści jest odzwierciedleniem starszej, społecznej perspektywy, gdzie małżeństwo i rodzina budują siłę całej wspólnoty. Współczesna perspektywa podważa trwałość obu instytucji, gdyż trudno jest znaleźć trwałe szczęście i spełnienie w tak bardzo zindywidualizowanym świecie; perspektywa mądrościowa stawia na pierwszym miejscu małżeństwo i rodzinę jako wartości same w sobie, a źródła upragnionego spełnienia upatruje nie w tym, co inni ludzie mogą dla nas zrobić, lecz w wierności Bogu i wyborze drogi mądrości.

Perspektywa społeczna – całego narodu, całej wspólnoty – jest kluczem do zrozumienia wielu tekstów biblijnych. Odczytywane jedynie ze współczesnej, indywidualistycznej perspektywy, często stają się przyczynkiem do wniosków i wartości, które są obce treści Bożego Słowa.

Zwróć uwagę: „Pożyczanie Panu” – czynienie dobra – (Prz 19,17) jest podstawą odkładania skarbów w niebie, o których mówił Jezus (Mt. 6,19-23).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.