Księga Izajasza 6,1 – 9,20

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Dopiero rozdział szósty zawiera opis powołania Izajasza. Miało to miejsce w roku śmierci króla Uzjasza, jednego z dobrych i najdłużej panujących królów Judy. W 2 Księdze Kronik 28,16-23 dowiadujemy się jednak, że gdy wzbił się w pychę i próbował złożyć ofiarę z kadziła w Świątyni Bożej, został porażony trądem i spędził ostatnie lata życia w odosobnieniu, dzieląc władzę z synem (Jotamem). Okres współrządzenia przesuwa powołanie Izajasza na drugą połowę panowania Jotama.

Kolejnym władcą był Ahaz, syn Jotama. Gdy rozpoczął panowanie, Izrael (północne królestwo) i Aram (Syria) zawiązały przymierze przeciw Asyrii, aby uwolnić się spod jej wpływów – i próbowały włączyć do przymierza także Judę. Gdy Ahaz odmówił pomocy, władcy Izraela i Syrii zwrócili się przeciw Judzie, aby wyeliminować wroga na swych tyłach, a w reakcji na to Ahaz zwrócił się o pomoc do Asyryjczyków i związał się z nimi przymierzem, co doprowadziło ostatecznie do upadku i zniewolenia najpierw Syrii (732 r. p.n.e), a potem Izraela (722 r. p.n.e). Wydarzenia te zostały opisane w 2 Księdze Królewskiej 16–17.

To właśnie atak sił izraelsko-syryjskich jest tłem konfrontacji Izajasza z królem Ahazem. Prorok zapewnia go, że oto sam Bóg będzie wybawieniem Judy – a zatem nie powinien szukać pomocy u obcych. Aby król nie miał wymówki (racjonalizując o powadze zagrożenia), Bóg każe mu wybrać dowolny nadnaturalny znak na potwierdzenie Bożej mocy – a gdy król mimo to odmawia, Bóg sam określa, co będzie tym znakiem. W pierwszej chwili może wydawać się, że odmowa króla jest wyrazem jego pobożności, ale w kontekście historycznym jest raczej odrzuceniem Bożego zapewnienia o ochronie, ale wymagającej wierności ludu.

Znakiem wskazanym przez Boga będą narodziny dziecka z młodej panny (dziewicy), które zostanie nazwany Immanuel, Bóg z nami. Ostatecznym wypełnieniem tego proroctwa będą narodziny Jezusa (autorzy Nowego Testamentu odnoszą wprost do niego słowa Izajasza; zob Mt 1,22-23), najprawdopodobniej jednak proroctwo to wypełniło się także w czasach Izajasza (inaczej Ahaz nie otrzymałbym znaku, który był dla niego zamierzony), choć bibliści nie są pewni tożsamości dziecka. Możliwe, że celowo została ona pozostawiona niejasną, aby wskazać na szczególną rolę przyszłego Bożego Mesjasza.

Zwróć uwagę: Proroctwa z tej części Księgi Izajasza odgrywają szczególną rolę w Nowym Testamencie. Zob. np. Iz 8,23–9,1 i Mt 4,15-16.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.