Księga Izajasza 36,1 – 39,8

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Jedyny „historyczny” fragment Księgi Izajasza, opisujący prozą wydarzenia w przełomowym momencie historii Jerozolimy i Judy, w znacznej mierze pokrywa się z tekstami z 2 Księgi Królewskiej 18-20 i 2 Księgi Kronik 32, i choć zawiera elementy nie występujące w innych miejscach (np. pieśń Hiskiasza), prawdopodobnie jest on zapożyczeniem z Księgi Królewskiej, albo oba teksty opierały się na innym, wspólnym źródle. 

Zrozumiały jest cel umieszczenia tekstu historycznego pośród proroctw Izajasza – ukazują one, jaki skutek miała działalność proroka i były dowodem na prawdziwość przesłania, które głosił. Poprzednie fragmenty ukazywały narastający lęk i niepewność władców i mieszkańców Jerozolimy w obliczu najazdu Asyryjczyków – i zapewnienia proroka, że jedynie w Bogu jest prawdziwy ratunek, dlatego powinni wrócić do Niego; a klęski, jakich doświadczyli, przyjąć jako sąd z Bożej ręki.

Cudowne wybawienie Jerozolimy od wojsk asyryjskich za panowania króla Hiskiasza jest doskonałym przykładem spełnienia się zapowiedzi i obietnic Bożych: zarówno tych, które kierowane były do Judejczyków, jak i ostrzeżeń wobec innych narodów i okrutnych Asyryjczyków. Oto Bóg dowiódł swojej wielkości i upokorzył tych, którzy byli przekonani o swej wielkości lub szukali oparcia w człowieku. Jerozolima została oszczędzona dopiero wtedy, kiedy król, świadomy iż zawiodły wszelkie polityczne i militarne próby rozwiązania kryzysu, w swej bezsilności zwraca się do Boga Izraela i zawierza Mu siebie, odwołując się do Bożej chwały, a nie własnych zasług. 

Jednak obraz króla Hiskiasza nie był wyłącznie pozytywny. Wydarzenia opisanej później w istocie poprzedzały konfrontację z Asyryjczykami pod murami Jerozolimy. Celem tego „przestawienia” było podkreślenie faktu, iż doświadczenie cudownego wybawienia z Bożej ręki nie zawsze odmienia los człowieka, a w kontekście historii Judy, ukazanie prawdy, iż niewola babilońska została zapowiedziana już przez Izajasza – i wszystko spełniło się tak, jak głosił. Dlatego wygnańcy czytający jej tekst niespełna dwieście lat później, mogą być pewni, że spełnią się także zapowiedzi Bożego wyzwolenia i powrotu na Syjon, którym poświęcona jest druga część Księgi Izajasza. 

Zwróć uwagę: Pewność Hiskiasza, że do końca życia będzie cieszył się pokojem i bezpieczeństwem okazała się złudna – wg. powyższej chronologii król umarł niedługo po Bożym triumfie nad Asyryjczykami.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.