1 Księga Kronik 1,1 – 5,41

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Początek Księgi Kronik to dla wielu czytelników Pisma Świętego jedna z „najnudniejszych” jego części. Rzeczywiście, bardzo łatwo jest pogubić się pośród licznych genealogii i znudzić wydawałoby się niekończącą się listą obco brzmiących imion. Wynika to po prostu z faktu, iż znakomita większość czytelników jest chronologicznie i kulturowo odległa od kontekstu, w jakim powstała ta część Pisma Świętego.

Jednak dla Żydów przygotowujących się do powrotu z niewoli babilońskiej lub wręcz już przybyłych do ojczyzny, tego rodzaju genealogie były bardzo ważnym potwierdzeniem ciągłości ich tożsamości narodowej, a przede wszystkim nieprzerwanej historii przymierza, jakie Bóg zawarł ze swoim ludem i w którym kilkudziesięcioletnia niewola babilońska była jedynie okresem Bożego dyscyplinowania.

Uważna lektura tych genealogii pokazuje, iż nie jest to bynajmniej powtórzenie wszystkich znanych „ksiąg rodowych”, lecz ich świadomy dobór, z wykorzystaniem dostępnych źródeł, aby ukazać określoną wizję narodu wybranego. Początkiem jest przedstawienie narodów, które wywodziły się spośród synów Noego (rozpoczęcie od Adama ma jedynie wprowadzić na scenę potomków Noego), przy czym najważniejsza linia – Sema – ukazana jest jako ostatnia. Podobne zabiegi miały miejsce np. w Księdze Rodzaju, gdzie mniej ważne linie rodowe przedstawiono jako pierwsze, aby skupić się na kluczowych. Podobnie jest w Księdze Kronik, gdzie pośród synów Abrahama, najpierw ukazani są potomkowie Ismaela, a wśród synów Izaaka, potomkowie Ezawa.

Lecz gdy nadchodzi czas przedstawienia synów Izraela (Jakuba). Na pierwsze miejsce wysunięte jest plemię Judy, a i pośród potomków Judy bardzo szybko zostanie wyeksponowana linia Dawida. Po krótkim przedstawieniu innych grup związanych z Dawidem, genealogia przeradza się w zestawienie królów Judy, aż do niewoli babilońskiej, a potem ich potomków, aż po okres po powrocie z niewoli. Dopiero po tym przedstawieni zostają inni potomkowie Judy, a po nim plemiona Symeona i Rubena (oraz kojarzonych z nim plemion zajordańskich), aż do plemienia Lewiego, drugiego najważniejszego plemienia Izraela z punktu widzenia autora Księgi Kronik. Historia Judy to przede wszystkim historia królów (Juda-Dawid) oraz Świątyni (Lewitów i kapłanów).

Zwróć uwagę: Genealogie Księgi Kronik zawierają krótkie „perełki” o innych postaciach, m.in. o Jaabesie, znanym z tzw. „modlitwy Jaabesa”.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.