2 Księga Kronik 5,1 – 7,22

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Opis ceremonii poświęcenia Świątyni i poruszająca modlitwa Salomona podczas tej uroczystości niemal dokładnie pokrywają się z relacją w Księdze Królewskiej – z wyjątkiem dwóch ważnych elementów: cudownego potwierdzenia Bożej akceptacji dla wzniesionej budowli w postaci ognia zstępującego z nieba, aby strawić złożone ofiary; oraz treść Bożego objawienia Salomonowi po zakończeniu ceremonii.

W opisie poświęcenia Świątyni pierwszym aktem Bożej aprobaty jest napełnienie Miejsca Najświętszego Bożą chwałą (obecnością) w chwili, gdy została wniesiona tam Arka Przymierza. Miała ona postać obłoku, tak samo jak wyrażała się chwała i obecność Boża podczas wędrówki narodu Izraelskiego przez pustynię po wyjściu z Egiptu.

W Księdze Kronik dodatkowym dowodem Bożej akceptacji jest ogień, który zesłał Bóg, aby strawił ofiary złożone przez Salomona. Podobne wydarzenia miały miejsce podczas poświęcenia pierwszego Przybytku na pustyni (Kpł 9,24) i podczas przełomowych wydarzeń w walce Eliasza z kultem Baala w późniejszym północnym królestwie Izraela (chronologicznie późniejszym od budowy Świątyni, ale z pewnością dobrze znanym autorowi i czytelnikom Księgi Kronik). Podobne wydarzenie opisane jest także w 1 Krn 21,26 – Bóg zsyła ogień, aby strawić ofiarę złożoną przez króla Dawida na miejscu, gdzie niebawem stanie Świątynia. Symbolika tych wydarzeń była doskonale czytelna dla wszystkich – Świątynia jest szczególnym miejscem Boga i powinna być takim dla wszystkich Żydów: w przeszłości i po powrocie z niewoli.

Znacząca jest także Boża wypowiedź po wzniesieniu Świątyni. W Księdze Królewskiej (1 Krl 9) ma ona wydźwięk raczej warunkowej akceptacji i ostrzeżenia przed odejściem od Boga. W Księdze Kronik jest dłuższa i zawiera wspaniałą obietnicę, że gdy tylko Izraelici ukorzą się przed Bogiem i będą modlili się do Niego w tym miejscu, On z pewnością wysłucha ich i podniesie z upadku, w jakimkolwiek trudnym położeniu by się nie znaleźli. Z pewnością było to przesłanie, którego potrzebowali wygnańcy powracający z niewoli babilońskiej i stanowiło ono także ważną zachętę do starań odbudowy Świątyni i Jerozolimy, odwiecznej stolicy władców z linii wielkiego króla Dawida.

Zwróć uwagę: Słowa, że drążki Skrzyni Bożej „są tam do dziś dnia” (2 Krn 9,5), choć Świątynia od dawna leżała w gruzach, ukazują proces powstawania Księgi Kronik, wykorzystującej inne, starsze źródła.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.