2 Księga Kronik 8,1 – 11,23

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Z perspektywy autorów biblijnych wzniesienie Świątyni było największym dokonaniem króla Salomona. W Księdze Królewskiej było to również początkiem jego drogi ku upadkowi, gdyż przekonany o swej własnej wielkości, król coraz bardziej oddalał się od prawa Bożego. W Księdze Kronik ten wątek jest pominięty. Autor przytacza jedynie relacje z wizyty królowej Saby, przypominając, że sława jednego z najważniejszych władców Izraela roztaczała się daleko poza granice jego królestwa, nie wspomina jednak o wielożeństwie Salomona, bałwochwalstwie i problemach wewnętrznych, jakie pojawiły się w Izraelu pod koniec jego panowania. W tekście pojawiają się jednak wzmianki, które świadczą o tym, że zarówno autor Księgi Kronik – i czytelnicy – dobrze o tym pamiętali. Księga Kroniki nie tyle ukrywa te fakty, co opowiada historię Świątyni Bożej, dla której dzieje królów Judy są tylko tłem. Nawet jeśli Salomon błędnie przypisywał sobie chwałę i wielkość, czytelnicy Księgi dobrze wiedzą, iż wszystko, co dobre, zawdzięczał Panu i na-wet bogactwa i sława Salomona mówią coś ważnego o Bogu Izraela.

Także historia rozpadu królestwa po śmierci Salomona, za sprawa nie-rozsądnych (mówiąc wprost: głupich) decyzji jego syna, Rehabeama, ukazana jest z uwypukleniem wątków związanych ze Świątynią Bożą w Jerozolimie. Cały zakres tych wydarzeń został przedstawiony w Księdze Królewskiej, w Księdze Kronik poznajemy tylko jedną jej stronę. I dowiadujemy się, że Rehabeam na początku swego panowania, mimo błędnych decyzji, starał się naśladować to, co było najlepsze w rządach Dawida i Salomona. I ten krótki okres wierności Bogu dał okazję wszystkim innym, którzy zbulwersowani bałwochwalczym kultem cielców, ustanowionym przez Jeroboama w północnej, odłączonej części królestwa, mogli przenieść się do Jerozolimy, w pobliże Świątyni Pańskiej, aby pozostać wiernymi Bogu Izraela.

Dzięki temu wokół Świątyni w Jerozolimie powstał silny ośrodek prawdziwej religii i czci dla Boga, który będzie wspierał władców wiernych Bogu i stanowił przeciwwagę dla tych, którzy od Boga odejdą. Dla autora Księgi Kronik fakt, iż Juda przetrwała znacznie dłużej niż Izrael jest całkowicie zrozumiały – stało się tak dzięki Świątyni Bożej i tym, którzy pozostali wierni Bogu, nawet jeśli byli w mniejszości.

Zwróć uwagę: Choć autor Księgi Kronik milczy o liczbie żon i nałożnic Salomona, wspomina o 78 kobietach, z którymi związał się Rehabeam.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.