2 Księga Kronik 33,1 – 36,23

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Historia panowania ostatnich królów Judy jest jednocześnie ostatecznym przygotowaniem wygnańców w Babilonii na powrót do Judei i Jerozolimy. Manasses, który był zdecydowanie najgorszym władcą w całej historii królestwa – w Księdze Królewskiej to właśnie okropności, jakich dopuścił się podczas swych rządów ostatecznie przypieczętowały Bożą decyzję o wylaniu swego gniewu na Judę – również trafił do niewoli w Babilonii i gdy ukorzył się przed Bogiem, ten przebaczył mu jego winy i pozwolił powrócić do ojczyzny, a nawet umocnić Jerozolimę. Skoro więc najgorszy król doświadczył takiej łaski i stał się narzędziem Bożego odrodzenia, tym bardziej inni wygnańcy, jeśli usłuchają wezwania Bożego, mogą być pewni, że będzie błogosławił ich powrót do ojczyzny.

Ostatni wielki władca Judy – Jozjasz – również przedstawiony jest przez pryzmat reform religijnych i duchowego odrodzenia (niestety, krótkotrwałego). Ich kluczowym elementem było odnalezienie księgi Prawa Bożego, zapomnianej przez poprzednie pokolenia i zaniedbanej przez królów i kapłanów. W Księdze Kapłańskiej reformy zapoczątkowane powrotem do Słowa Bożego skierowane były głównie przeciw bałwochwalstwu, natomiast w Księdze Kronik, która konsekwentnie ukazuje kluczową rolę Świątyni Jerozolimskiej w życiu ludu Bożego, najważniejsze wydarzania również związane są z tym miejscem – i uroczystymi obchodami Paschy (podobnie jak za czasów Hiskiasza), które, zgodnie z Prawem Bożym, koncentrowały się właśnie wokół Świątyni.

Panowanie ostatnich czterech królów Judy (trzech z nich było synami Jozjasza), opisane jest zdawkowo i głównie w związku z postępującym podporządkowaniem Judy władcy obcych potęg – najpierw Egiptu, a wkrótce potem Babilonii. I Świątynia zostaje zburzona.

Najważniejsze przesłanie Księgi Kronik znajduje się natomiast na jej końcu. Przywołując proroctwo Jeremiasza, autor księgi przypomina wszystkim, że czas Bożego dyscyplinowania dobiegł końca, a praktyka Cyrusa, który zezwalał podbitym narodom kontynuować swoje praktyki religijne, staje się Bożym narzędziem umożliwiającym odbudowę Świątyni w Jerozolimie. Księga kończy się więc jakże znaczącym zawołaniem: „Kto jest z ludu Pana, niech Pan, jego Bóg, będzie z nim – niech wyrusza!”

Zwróć uwagę: Słowa kończące Księgę Kronik pokrywają się niemal dokładnie z początkiem Księgi Ezdrasza.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.