Księga Powtórzonego Prawa 29,1 – 31,29

Po ogłoszeniu treści prawa Bożego, Mojżesz zwraca się do Izraelitów z jeszcze jednym, bardzo osobistym apelem o dochowanie wierności Bogu. Przypomina im wydarzenia ostatnich lat i Bożą opiekę, jakiej doświadczali (nie będąc do końca pewnym, czy rzeczywiście pojęli te nauki) i podkreśla, że zawierają przymierze z Bogiem nie tylko we własnym imieniu, ale także jako przedstawiciele wszystkich kolejnych pokoleń narodu wybranego i wszystkich, którzy się do nich przyłączą. Tym większa odpowiedzialność spada na nich, aby okazali się wierni Bogu i aby oni sami (i pokolenia, które nastaną po nich) nie okazali się straszliwą lekcją dla innych narodów, jak kończy się niewierność Bogu.

Lecz nawet kara za odstępstwo od Boga nie jest w stanie zmienić Jego miłości i wierności wobec Izraela – i jeśli się tylko upamiętają, będą mogli na powrót doświadczać Bożych błogosławieństw. Boże karanie nie jest wyładowaniem ślepej furii, lecz dyscyplinowaniem mającym skłonić do porzucenia tego, co nieprawe i do powrotu do Boga.

Prawda o przewadze Bożego miłosierdzia nad Jego gniewem jest o tyle ważniejsza, że odstępstwo Izraela od Boga było niemal pewne. Bóg przemawia do Mojżesza i zapowiada, że tak właśnie się stanie, a i sam Mojżesz nie ukrywa swojego powątpiewania w wierność Izraelitów. Gdyby losy przymierza z Bogiem zależały wyłącznie od nich, już dawno przestałoby ono obowiązywać, mimo iż żadne z przykazań, które otrzymali, nie wykracza bynajmniej poza ich siły. To nie surowość Bożego prawa jest problemem, lecz upór i niestałość ludzkiego serca.

Na świadków przymierza zostają powołani niebo i ziemia, czyli wszystko i wszyscy, którzy zamieszkują sferę Bożą i sferę człowieka. Każde starożytne przymierze miało swoich świadków, lecz wobec doniosłości przymierza Boga z Izraelem, trudno byłoby znaleźć innych świadków, którzy mogliby w przyszłości rozsądzić spory między stronami przymierza. Oprócz tego „świadkiem” miała być również pieśń, której Mojżesz nauczył Izraelitów, przedstawiona w kolejnym fragmencie.

Wobec bliskiej śmierci Mojżesza konieczne staje się także powołanie nowego przywódcy: zostaje nim Jozue, wieloletni sługa Mojżesza, świadek i uczestnik wielu jego spotkań z Bogiem.

Zwróć uwagę: Ogłaszając sąd nad Izraelem, Bóg będzie przywoływał świadków zawarcia przymierza (zob. np. Ps. 50,4; Iz 1,2; Jr 2,12; Mich 6,1).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.