Księga Psalmów 111 – 118

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Psalmy 111 i 112 są typowymi utworami mądrościowymi, sławiącymi korzyści, jakie niesie z sobą posłuszeństwo Bogu, rozmyślanie o Nim i studiowanie Jego dzieł. Człowiek, który czyni Boga najwyższą wartością w swoim życiu może liczyć na to, że przyniesienie to błogosławieństwo jemu i jego najbliższym. Mądrościowy charakter podkreśla forma literacka obu psalmów – są to psalmy alfabetyczne (akrostychy), gdzie każdy wiersz zaczyna się od kolejnej litery alfabetu hebrajskiego.

Psalmy 113 do 118 stanowią tzw. Hallel („chwała”), zbiór psalmów odczytywanych podczas uroczystych świąt żydowskich, aby oddać Bogu chwałę za Jego wybawienie i wspominać wielkie dzieła Boże, które legły u podstaw istnienia i tożsamości narodu wybranego. Pierwszy psalm jest uwielbieniem Boga jako Pana nad całą ziemią i narodami, a drugi jest bezpośrednim wspomnieniem Jego wielkiej mocy, jaką objawił wyprowadzając Izraela z Egiptu. Psalm 115 przeciwstawia żywego, potężnego i kochającego Boga niebios martwym i bezsilnym fałszywym bóstwom tworzonym przez człowieka. Psalm 116 jest pieśnią sławiącą osobiste doświadczenie Bożego wyzwolenia i łaski, a 117 (najkrótszy psalm) i 118 wzywają wiernych do wspominania niezawodnej „łaski” i „wierności” Bożej i oddawania Mu za to chwały.

„Łaska” (hbr. hased) i „wierność” (hbr. emet) to kluczowe terminy opi-sujące stosunek Boga wobec swego narodu wybranego (czy człowieka w ogóle) o znacznie szerszym znaczeniu niż polskie słowa „łaska” i „miłosierdzie” oraz „wierność” i „prawda”, na jakie się je najczęściej przekłada. Boża hesed to niewzruszona, niezasłużona miłość, jaką okazuje swym wybranym, nawet wtedy, gdy oni na to nie zasługują, a emet to esencja Bożej stałości, Jego niezmienności, nie tyle w sensie filozoficznym, co relacyjnym, wierności samemu sobie, a w związku z tym nie kończącej się wierności przymierzu, jakie zawarł ze swoim ludem. Można wręcz wysunąć stwierdzenie, że te dwa słowa w najbardziej zwięzły, a jednocześnie bogaty w treść i znaczenie sposób, opisują całe postępowanie Boga wobec człowieka. On kocha nas niewzruszoną miłością i jest wierny obietnicom, jakie nam złożył. Dlatego tak często w psalmach (i nie tylko) padają słowa: „Albowiem na wieki trwa hesed Jego”. Bóg zawsze był Bogiem łaski i miłosierdzia.

Zwróć uwagę: Hallel recytowany, a właściwie śpiewany był np. podczas wieczerzy paschalnej, zatem pieśnią, jaką Jezus odśpiewał z uczniami przed wyjściem do Getsemane były zapewne psalmy 115-118.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.