Księga Psalmów 107 – 110

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Piąta, ostatnia część Księgi Psalmów koncentruje się przede wszystkim na oddawaniu chwały Bogu, ale to nie oznacza wcale, że znajdują się w niej jedynie psalmy pochwalne. Przeciwnie, już pierwsze psalmy w tej części ukazują, jak różnorodne emocje i formy ich wyrażania mogą mieć miejsce przed Bogiem.

Psalm 107 można nazwać „zbiorem świadectw”: przywołuje kolejno różne sytuacje, w jakich ludzie doświadczyli Bożej pomocy i wzywa, aby oddać Mu za chwałę za wybawienie, jakie zapewniał swemu ludowi w przeszłości. Nie chodzi tu jednak tylko o wspominanie tego, co Bóg uczynił, ale raczej o czerpanie zachęty z Jego mocy, miłosierdzia i wierności.

Psalm 108 jest jednocześnie wezwaniem do oddania chwały Bogu, zachętą-przypomnieniem, jakie psalmista kieruje do samego siebie; jak i wołaniem do Boga, aby wspomógł króla (to kolejny psalm napisany przez Dawida) w wyprawie wojennej przeciw wrogom Izraela. Chwała poprzedza walkę, bo jedynie Bóg może dać im zwycięstwo w sytuacji, gdy zawodzi jakakolwiek pomoc człowieka.

Psalm 109 przysparza wiele trudności czytającym go współcześnie chrześcijanom, jest to bowiem jeden z psalmów tzw. „złorzeczących”, wzywających Boga, aby odpłacił, na wszelki możliwy sposób, krzywdzicielowi. W Nowym Przymierzu, gdzie Chrystus wzywa nas, abyśmy błogosławili tym, którzy nas prześladują (Mt 5,44), a te słowa wydają się wprost łamać to przykazanie. Jednak psalmy „złorzeczące” można odczytywać nie tylko jako przekleństwo nad innym, lecz także jako wyraz emocji psalmisty, który poruszony silnym, uzasadnionym poczuciem krzywdy, przychodzi z tym uczuciem do Boga, zamiast wyładowywać go na innym człowieku. Psalmy „złorzeczące”, mimo swej nazwy, nie mają na celu złorzeczenia, lecz odwołanie się pod opiekę Boga, który jedynie może oddać człowiekowi sprawiedliwość.

Psalm 110 jest natomiast psalmem koronacyjnym, wołaniem do Boga, aby błogosławił królowi Izraela. Co znaczące, podnosi status politycznego władcy Izraela, porównując go do Melchizedeka, króla-kapłana, który niegdyś władał Salem – tym samym miastem, które później stało się Jerozolimą. On również jest reprezentantem Boga.

Zwróć uwagę: W Nowym Testamencie Psalm 110 jest odniesiony do osoby Chrystusa, największego kapłana i króla (Hbr 6,20–7,17).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.