Księga Psalmów 142 – 150

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Ostatnie pieśni Księgi Psalmów stanowią jej słuszne zwieńczenie. Choć początkowo dominuje jeszcze wątek błagalny, wołający do Boga o wybawienie od krzywdzicieli i nieprzyjaciół, stopniowo ustępuje miejsca typowym psalmom pochwalnym, sławiącym Boga za to, kim jest i jaki jest, oraz wzywający innych – inne narody i całe stworzenie – do przyłączenia się do chóru chwały dla Wszechmocnego Pana.

Gdy czyta się tylko ostatnie psalmy (np. od Psalmu 143), albo traktuje się je tylko wybiórczo, sięgając po ulubione fragmenty, można odnieść wrażenie, że czasami są oderwane od typowych ludzkich doświadczeń, wzywając słuchaczy (lub czytelników) do oddawania chwały Bogu, nie poświęcając większej uwagi na to, co przeżywają – niemal tak, jakby uwielbienie Boga było pewnego rodzaju „ucieczką” lub „wytchnieniem” od codziennych zmagań. Czasami taki charakter może mieć  oddawanie chwały Bogu we współczesnych kościołach, gromadzących ludzi z różnych środowisk, o różnorodnych doświadczeniach i zmagających się z odmiennymi wyzwaniami: o ile nie wydarzy się coś, co stanie się wspólnym przeżyciem całej wspólnoty, najłatwiej jest połączyć się w uwielbieniu dla Boga, które skupia się na Jego osobie i dziele Jego zbawienia, jakie dokonało się w historii. Podobną perspektywę znajdziemy także w niektórych pieśniach w Księdze Psalmów.

Jednak gdy czytamy Księgę w całości, uważnie, zwracając uwagę na cały szereg doświadczeń i emocji, jakie zostały wyrażone – nierzadko trudnych i odległych od obrazu „beztroskiego, błogosławionego życia”, – nawołania do oddania chwały Bogu nabierają znacznie głębszego charakteru. Wyrastają bowiem z trudnych doświadczeń, poczucia krzywdy, prześladowań i niepewności, które kierują psalmistę ku Bogu, sprawiedliwemu i pełnemu miłosierdzia, wiernemu swojemu przymierzu i gotowemu wymierzać sąd, a przede wszystkim przyjść z pomocą tym, którzy są Mu wierni. I to doświadczenie Bożego wybawienia jest największym powodem do chwały; chwały, która rozbrzmiewa czasami w podziękowaniu za zbawienie, a czasami w oczekiwaniu na to, które dopiero ma nadejść. Na poziomie osobistym Księga Psalmów jest wezwaniem do uwielbienia Wszechmocnego Boga, który nie przestaje ratować nas z beznadziejnych sytuacji.

Zwróć uwagę: Ps 145,13 wspomina o Bożym „królestwie wiecznym”, jednym z kluczowych wątków Nowego Testamentu i całej Biblii.

12-04

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.