2 Księga Królewska 11,1 – 14,29

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Przewrót dokonany przez Jehu odmienił nie tylko Izraela (północne królestwo), ale także Judę. Jehu zamordował Achazjasza, a także jego braci, co sprowokowało Atalię, córkę Achaba i Izebel, wydaną za Jorama, króla judzkiego, do przejęcia władzy. Było to możliwe jedynie wtedy, gdy nie byłoby już żadnego królewskiego potomka. Jej czyn był wielkim zagrożeniem dla południowego królestwa, gdyż podzielała ona wartości swojej matki, spychając Judę w stronę bałwochwalczego kultu Baala.

Ukrycie Joasza, królewskiego potomka, pokrzyżowało jej plany. Gdy chłopiec był wystarczająco duży, aby objąć tron (Joasz nie był jedynym władcą Judy, który objął panowanie w wieku kilku lat), arcykapłan Jehojada, który ukrywał i wychował chłopca, zaaranżował ceremonię koronacji, świadomy, że będzie ona jednoznaczna z buntem przeciw panującej Atalii – i zadbał o to, aby usunąć ją od władzy i pozbawić życia.

Z perspektywy autora Księgi Kapłańskiej najważniejszym dokonaniem Joasza było zapoczątkowanie reformy finansowania świątyni, a szczególnie remontów i bieżących napraw Domu Bożego, zaniedbanego przez blisko dwie dekady panowania odstępczych władców Judy. Z 2 Księgi Kronik dowiadujemy się, że powodem zamachu na życie króla była zemsta za zabójstwo Zachariasza, syna kapłana Jehojady.

Kolejny król, Amasjasz, podjął próbę podporządkowania sobie północnego królestwa, licząc na osłabienie Izraela po wyczerpującym konflikcie z Aramejczykami. Jednak w tym czasie król Joasz, zdołał odbudować siłę Izraela, wykorzystując z kolei osłabienie Aramejczyków, którzy zostali podbici przez Asyrię (to władca Asyrii jest owym bezimiennym wybawicielem z 2 Krl 13,5). Kolejny władca Izraela, Jeroboam II, jeszcze bardziej umocnił kraj i za jego panowania cieszył się stosunkowo dużą stabilizacją i dobrobytem. Dla autora Księgi Królewskiej wyznacznikiem wartości króla pozostaje stosunek do kultu złotych cielców („grzechu Jeroboama”, pierwszego króla Izraela) i podkreśla, że wyzwolenie spod opresji Aramejczyków i umocnienie państwa były wyłącznie przejawem Bożej cierpliwości i łaski, gdyż nie chciał On zniszczyć Izraela.

Zwróć uwagę: Prorok Jonasz, który działał w czasie rządów Jeroboama, jest także bohaterem odrębnej księgi, jednak obie relacje są od siebie niezależne – tzn. w Księdze Królewskiej nie dowiemy się nic o misji Jonasza do Niniwy, a z Księgi Jonasza o jego działalności w Izraelu. W czasach Jeroboama działali także m.in. prorocy Ozeasz i Amos.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.