2 Księga Królewska 23,31 – 25,30

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Ostanie lata historii Judy przedstawione są w wielkim skrócie, skupiając się raczej na działaniach obcych potęg, które decydowały o losach narodu i które były narzędziami Bożego karania. Spośród 4 ostatnich władców aż 3 było synami Jozjasza. Pierwszy król, Jechoachaz został usunięty z tronu przez faraona niedługo po tym, jak zginął Jozjasz, rozpoczynając krótki okres podporządkowania Judy Egiptowi. Już kilka lat później kontrolę nad tymi terenami przejęli Babilończycy, którzy pokonując Egipcjan, uczynili swoim wasalem Jehojakimia, drugiego z synów Jozjasza. Gdy ten zbuntował się przeciw nim, ponownie opowiadając się po stronie Egiptu, na teren Judy wkroczyła „ekspedycja karna” Nebukadnesara, co ostatecznie zakończyło się poddaniem Jerozolimy i uprowadzeniem do niewoli Jehojakina, syna Jehojakima i nowego króla, po zaledwie 3-miesięcznym panowaniu. Na tronie zasiadł trzeci syn Jozjasza, Sedekiasz, ostatni król Judy.

Więcej informacji z tego okresu można znaleźć w Księdze Jeremiasza, najważniejszego proroka działającego w tamtym okresie. Wyłania się zeń obraz narodu zagubionego w swej relacji z Bogiem, polegającego na zewnętrznych przejawach religijności, ale dalekich od wierności Bogu, oraz króla, który miota się między Babilonem a Egiptem, zastanawiając się, co bardziej opłaci mu się politycznie. Ostatecznie bunt wobec Babilonu sprowokował kolejną interwencję, 2,5 letnie oblężenie Jerozolimy, zakończone zdobyciem i zniszczeniem miasta i świątyni Bożej, oraz uprowadzeniem znacznej części mieszkańców Judy do niewoli.

Ostatnim aktem dziejów królestwa judzkiego był bunt wobec namiestnika ustanowionego przez Babilończyków, i gdy został on zamordowany, pozostała ludność, w obawie przed kolejną interwencją Babilończyków, uciekła do Egiptu, dopisując gorzki koniec tego etapu historii narodu wybranego w Ziemi Obiecanej, zapoczątkowanego kilkaset lat wcześniej triumfalnym wyjściem z niewoli egipskiej.

Ostatnie słowa mówią o przywróceniu honorów królewskich Jehojachinowi, wskazując na prawdopodobny czas i miejsce powstania Księgi Królewskiej: w Babilonie, ponad ćwierć wieku po upadku Jerozolimy.

Zwróć uwagę: Z Księgi Daniela wynika, że pierwsze grupy wygnańców trafiły do Babilonu już w 3 roku panowania króla J(eh)ojakima, zatem w niespełna 4 lata po śmierci Jozjasza. Uprowadzenie narodu do niewoli było stopniowym i wieloetapowym procesem.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.