Księga Psalmów 36 – 41

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Wśród psalmów kończących „pierwszą” księgę zbioru na uwagę zasługuje względnie nowy motyw refleksji nad losem bezbożnego. Dotychczas „bezbożni”, „niesprawiedliwi” i „nieprawi” występowali przede wszystkim w znaczeniu wrogów lub prześladowców psalmisty, a w psalmach 36 i 37 stanowią temat refleksji o bardziej ogólnym charakterze, niemal jako materiał do porównań z drogami życia ludzi bogobojnych i sprawiedliwych. Są to refleksje o typowo mądrościowym charakterze – z podobnymi rozważaniami można spotkać się np. w Księdze Hioba lub w Księdze Przysłów (Przypowieści). Podkreślają one, że nawet jeśli doczesny byt ludzi niesprawiedliwych wydaje się beztroski i bardziej atrakcyjny od doświadczeń ludzi zachowujących wierność Bogu, ich ostateczny los daleki jest od tego, czego pragną i na co mają nadzieję: Bóg odpłaci za wszelkie zło, a nagrodzi dobro.

Nadzieją bogobojnych nie jest jednak ich własna siła i zdolności, lecz łaska Boga, który pochyla się nad sprawiedliwymi i pokornymi, aby ich podnieść i wywyższyć. Dlatego przed Bogiem szczególnie ważna jest postawa upamiętania, uniżenia i zawierzenia się Mu, zarówno w codzienności doczesnego życia, jak i w obliczu zbliżającej się śmierci. Motyw refleksji nad kresem dni jest szczególnie mocny w Psalmie 39, który jest nie tyle prośbą o zachowanie od śmierci, co raczej o mądre życie w świadomości nieuchronnego końca i o łaskę Bożą.

Psalm 40 jest natomiast przykładem odwrócenia najczęstszego porządku w konstrukcji psalmu. Zazwyczaj, jeśli psalm zawiera w sobie element skargi lub prośby o wybawienie, zostają one przedstawione w pierwszej części, a końcówka psalmu jest wyrażeniem wdzięczności i chwały za nadchodzące (lub doświadczone wybawienie Boże). Tym razem psalmista oddaje Bogu chwałę w pierwszych słowach psalmu i składa świadectwo o Jego wielkości, a w drugiej części przedstawia i rozwija wołanie o pomoc. Tak czy inaczej, oba te elementy najczęściej współistnieją ze sobą – i chwała dla Boga niemal zawsze równoważy skargi i prośby zanoszone przez autora psalmu. Trudności i emocje przeżywane przez człowieka są ważne, ale ostatecznym celem psalmu jest zbliżenie człowieka do Boga.

Zwróć uwagę: Każda z 5 ksiąg-części Księgi Psalmów kończy się tzw. doksologią – wezwaniem do oddania chwały Bogu (zob. Ps 41,14; 72,18-19; 89,53; 106,48 i cały Psalm 150).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.