Księga Psalmów 73 – 77

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Trzecia część Księgi Psalmów rozpoczyna się od pozostałych 11 psalmów Asafa – i one zresztą nadają jej ton. Psalm 73 ma charakter mądrościowy, podejmując jakże ważny w tym nurcie problem spokojnego i dostatniego życia ludzi niegodziwych. Jednak psalmista odnosi się do niego w sposób subiektywny, skupiając uwagę raczej na swoich emocjach (zazdrości) i przemyśleniach, a nie obiektywnym wytłumaczeniu, dlaczego tak właśnie jest. I równie osobiste jest rozwiązanie, do jakiego dochodzi – to prawda, niegodziwych spotka w końcu sprawiedliwa odpłata, ale dla niego najważniejsze jest to, że on sam może polegać na Bogu i nigdy się na Nim nie zawiedzie.

Psalm 74 jest lamentem wspólnoty oglądającej zniszczenie Świątyni i próbującej zrozumieć znaczenie tego wydarzenia: jak mogło do tego dojść, skoro Bóg jest wierny swojemu przymierzu. Najbardziej naturalnym kontekstem tego psalmu jest zburzenie świątyni przez Babilończyków w 586 r. p.n.e., jednak w takim wypadku autorem tego psalmu nie mógłby być Asaf współczesny Dawidowi i Salomonowi, albo jego psalm miałby charakter całkowicie proroczy, odwołując się do przyszłych, a nie osobiście znanych mu wydarzeń. Wśród wyjaśnień wysuwanych przez biblistów na uwagę zasługuje możliwość, iż ten psalm napisał inny Asaf (w Piśmie Świętym jest kilka osób o tym imieniu) lub jeden z potomków Asafa-psalmisty, albo iż opisane wydarzenia odnoszą się do zdobycia Jerozolimy przez faraona Szyszaka za panowania Reheboama, syna Salomona, których Asaf mógłby być świadkiem (1 Krl 14,25-26). Tak czy inaczej, psalm ten w poruszający sposób opisuje doświadczenia ludu Bożego, który próbuje zrozumieć klęskę, jaką dopuścił na nich Bóg.

Podobny wydźwięk ma także Psalm 77, w którym psalmista ponownie stawia pytania o trwałość Bożej łaski i powody tak drastycznej odmiany losu ludu Bożego. Rządy pierwszych królów Izraela: Saula, Dawida i Salomona, choć początkowo pełne konfliktów zewnętrznych i wewnętrznych, doprowadziły do wielkiego dobrobytu, powodzenia i stabilizacji królestwa, lecz wszystko to legło w gruzach, gdy kraj rozpadł się na dwie części, a ludność i władcy obu obszarów pogrążyli się w bałwochwalstwie. Rozmyślania te towarzyszyły Izraelitom już na długo przed upadkiem północnego i południowego królestwa.

Zwróć uwagę: Psalm 73 jest zbliżony do rozważań Hioba (zob. Hi 21; 24).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.