Księga Zachariasza 9,1 – 14,21

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Druga część Księgi Zachariasza wyraźnie zmienia charakter. Odchodzi w cień bezpośrednia perspektywa odbudowy Jerozolimy i Świątyni Bożej, a powraca wizja Dnia Pana – dnia sądu i wylania Bożego gniewu nad wszelkim złem i niegodziwością. Przesłanie Boże przekazane przez Zachariasza brzmi podobnie od słów zapisanych przez proroków sprzed wygnania do Babilonii – jest w nim mowa o licznych okolicznych narodach i o ich postawie wobec ludu Bożego (Judy i Izraela), oraz Boże zapewnienie, że wstawi się za tymi, którzy należą do Niego.

Ważnym motywem jest również sprzeciw innych narodów wobec ludu Bożego i wybawienie, jakie ostatecznie będzie ich udziałem. Słowa te musiałby być z pewnością wielką zachętą dla wszystkich, którzy powrócili do Jerozolimy, ale jednocześnie ich charakter zdaje się wskazywać na jeszcze inne, późniejsze wypełnienie, kiedy niemal cały świat zdaje się zwrócić przeciw wiernym Bożym, ale ponosi klęskę, gdyż sam Bóg walczy po ich stronie.

Proroctwa Zachariasza poruszają także rolę przywódców ludu Bożego. Tym razem nie ma już wzmianek o Zorobabelu i Jozuem, a tekst wspomina ogólnie o liderach ludu. Pasterze – bo tak najczęściej byli nazywani – zawiedli w przeszłości, a i przyszli będą pozostawiali wiele do życzenia. Jednak zgodnie z Bożą obietnicą, na czele ludu stanie ostatecznie inny pasterz, król wskazany i namaszczony przez Boga, który wjedzie do świętego miasta na źrebięciu oślicy.

Czytając drugą cześć Księgi Zachariasza nie sposób uciec od myśli o Chrystusie. Znajdziemy tu wiele zapowiedzi, które wypełniły się bezpośrednio w życiu Jezusa z Nazaretu i dostrzegli to również Jego najbliżsi uczniowie, odwołując się do fragmentów Księgi Zachariasza w Ewangeliach, które spisali. Niektórzy bibliści dopatrują się w niej wręcz swoistej „proto-ewangelii”, opisującej Boże dzieło zbawienia na kilkaset lat przed tym, jak dokonało się ono po nadejściu Mesjasza.

Obfitość zapowiedzi, które już spełniły się w osobie Jezusa sprawia, że trudno jednoznacznie określić charakter innych tekstów. Możliwe, że one również są prorockim opisem wydarzeń z początków „naszej ery”. Możliwe, że przedstawiają zdarzenia, które nastąpią u „kresu czasu”.

Zwróć uwagę: Uprzednio „dzień Pana” odnosił się przede wszystkim do sądu nad ludem Bożym. Po powrocie z niewoli opisy „dnia Pana” mają coraz wyraźniej charakter powszechnego sądu nad światem.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.