Księga Rodzaju 37,1 – 40,23

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Historia niewoli Józefa w Egipcie jest kulminacją Księgi Rodzaju, tak ze względu na wyjaśnienie sytuacji, od jakiej rozpoczyna się Księga Wyjścia, jak i dla ukazania Bożej suwerenności i realizacji Jego planu nawet poprzez to, co w ludzkim zamiarze było oczywistym złem.

Zastanawiające, jak duża jest nieświadomość bohaterów tych historii co do prawdziwej natury i konsekwencji ich czynów. Jakub wydaje się nie dostrzegać, jaki wpływ ma na jego synów faworyzowanie Józefa. Józef zdaje się nie rozumieć, jak inni mogą odbierać jego donosy i przechwałki o niezwykłych snach. Okłamując ojca o losie Józefa, bracia nakładają na siebie ciężar zachowania tego w tajemnicy przez długie lata. Juda nie zdaje sobie sprawy, że to złe czyny jego synów doprowadziły do ich śmierci, a nie działania synowej; nie widzi, że to ona jest „nierządnicą”, z którą współżyje i że wydając wyrok, potępia samego siebie.

Istotą „grzechu Onana” było złamanie zasady tzw. małżeństwa lewirackiego: w sytuacji gdy mężczyzna umierał bezdzietnie, możliwe było, aby jego bliski krewny, współżyjąc z wdową, spłodził potomka, który w sensie prawnym uznawany był za dziecko zmarłego. Dzięki temu możliwe było zachowanie linii rodowej oraz dziedziczonego majątku, szczególnie w przypadku pierworodnych.  Syn, który urodziłby się ze związku z Tamar, odziedziczył po Judzie całą część należną Erowi, w innym przypadku to Onan odziedziczy najwięcej.

Oskarżenie Tamar o cudzołóstwo, które w rezultacie ujawnia krzywoprzysięstwo Judy, staje się punktem zwrotnym w jego życiu. Wyznaje swoją winę i bierze odpowiedzialność za swoje postępowanie, uznając dzieci Tamar. Gdy czytamy o nim w kolejnych wydarzeniach, daleki jest od egoizmu i dwulicowości, jakie go początkowo cechowały.

W opisie losów Józefa w Egipcie najważniejsze są słowa: „I Pan był z Józefem”. Jak wcześniej Jakub u Labana, tak i Józef przynosi błogosławieństwo Boże wszystkim, którzy go przyjmują. Bóg jest stale obecny w jego życiu, choć nie objawia mu się tak, jak w przeszłości Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. A kontrastem dla Bożej wierności i ochrony jest postępowanie ludzi, na których nie można polegać.

Zwróć uwagę: Peres, jeden z bliźniaków, których urodziła Judzie Tamar, stał się przodkiem króla Dawida, a w konsekwencji, Chrystusa.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia, na portalu wBiblii.pl.