Księga Rodzaju 5,1 – 9,29

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Pismo Święte nie opisuje „Boga filozofów” – niepojętego bytu, który nie może się zmienić, niewzruszonego i wszechwiedzącego, wolnego od sprzeczności i oddzielonego od stworzenia niepokonaną barierą, a raczej Boga, który objawia się ludziom w sposób, który oni są w stanie zrozumieć, nawet jeśli miałoby to skutkować uproszczeniami i pozornymi sprzecznościami. Dlatego też jesteśmy zdezorientowani, gdy czytamy w Biblii, że Bóg żałował, że stworzył człowieka.

Upadek ludzkości postępował, a konsekwencje grzechu trwały. Historia potomków Adama powtarza, niczym refren, słowa „i umarł” – tak jak Bóg zapowiedział, że się stanie. Nawet linia bogobojnych synów Seta nie mogła tego odwrócić. Widząc całkowite zepsucie człowieka Bóg postanowił „stworzyć świat na nowo”, usuwając zeń wszystko, co złe. Ale nie było to całkowite zniszczenie, gdyż Bóg zdecydował się zachować człowieka, który był przed Nim prawy: Noego i jego bliskich.

Historia potopu ilustruje dwie ważne prawdy: Bóg jest zdeterminowany rozprawić się ze złem, choć w swej cierpliwości zwleka z sądem, i oszczędzi swego gniewu tym, który są przed Nim sprawiedliwi. Po drugie, Bóg jest gotów zaczynać „od początku” nawet od niewielkiej grupy ludzi, lub wręcz od jednego człowieka, których zachowa od sądu. Obie prawdy będą wielokrotnie powracać w treści Pisma Świętego.

Jest to równocześnie początek jednego z kluczowych wątków Biblii: Bożego przymierza z człowiekiem. Bóg zawiera przymierze z Noem i jego potomkami (a właściwie ze wszystkimi istotami żywymi), że nigdy już nie ześle niszczącego wszystko potopu i znakiem tego będzie tęcza. Późniejsi Żydzi będą upatrywali w tym przymierza Boga z całą ludzkością, opartego na 7 prawach wywodzących się z historii Adama i Noego (zakaz bałwochwalstwa, bluźnierstwa, zabójstwa, kradzieży, rozwiązłości i okrucieństwa wobec zwierząt oraz nakaz sprawiedliwych sądów), podczas gdy Żydów obowiązuje przymierze z góry Synaj.

Nawet nowy początek i przymierze z Bogiem nie zmieniły natury człowieka. Noe poznaje siłę alkoholu, a Cham hańbi ojca oglądając go nagim. Lecz Noe przeklina Kanaana, syna Chama, co jest zapowiedzią konfliktu między Kananejczykami a Izraelitami, potomkami Sema.

Zwróć uwagę: Prawdopodobnie to właśnie „prawa noahickie” są podstawą zaleceń apostołów dla nawracających się pogan (Dz 15,28-29).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia, na portalu wBiblii.pl.