Chronologia Księgi Jeremiasza

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Księga Jeremiasza, najdłuższa księga Pisma Świętego, zawiera przesłania wielkiego proroka wygłoszone na przestrzeni wielu lat, podczas panowania kilku królów i na tle kilku najważniejszych wydarzeń w historii ludu Bożego. Tylko niektóre spośród ponad 50 mów prorockich zawierają informacje o tym, kiedy zostały wygłoszone, ale nawet te ograniczone informacje pokazują jasno, że księga nie jest ułożona w porządku chronologicznym, ale teologiczno-tematycznym. Wielu badaczy próbowało oddać porządek chronologiczny księgi, ale wobec braku wyczerpujących danych, wszelkie zestawienia są jedynie przybliżeniem.

Jeremiasz został powołany w 627 r. p.n.e., w trzynastym roku panowania Jozjasza, ostatniego wielkiego króla i reformatora Judy. Jozjasz zasłynął wielką reformą religijną, jaką zapoczątkował w osiemnastym roku swego panowania, opisaną w 2 Krl 22-23 i 2 Krn 34-35. Zginął w 609 r. p.n.e. gdy podjął walkę z wojskami faraona Necho, zmierzającego na północ by wspomóc Asyrię w walce z Babilonią.

Po śmierci Jozjasza królem został Jechoahaz, ale jego panowanie trwało tylko 3 miesiące (609 r. p.n.e.), gdyż faraon usunął go z urzędu i wziął w niewolę do Egiptu, a na tronie osadził jego brata, Jehojakima.

Jehojakim panował w latach 609-598 p.n.e. i za jego czasów dominującą siłą w regionie stała się Babilonia, która wkrótce podporządkowała sobie także Judeę, czyniąc ją swym terytorium wasalnym. Umarł krótko przed tym, jak wojska Nebukadnesara po raz pierwszy zajęły Jerozolimę, a na tron wstąpił po nim Jechojachin, jego syn.

Jechojachin panował zaledwie 3 miesiące (598 r. p.n.e.) i został uprowadzony do Babilonu razem z przedstawicielami judejskiej arystokracji, kapłanów i rzemieślników (m.in. Danielem i jego przyjaciółmi).

Na tronie zasiadł Sedekiasz (597-586 p.n.e.), trzeci z synów Jozjasza i stryj Jechojachina, i panował aż do upadku Jerozolimy w 586 r. p.n.e.); bezpośrednią przyczyną interwencji Babilończyków był bunt władcy Judy i próby układania się z Egiptem.

Rządy objął Gedaliasz (586 r. p.n.e.), namiestnik ustanowiony przez Babilończyków, niedługo potem zamordowany przez powstańców judejskich; po zabójstwie Gedaliasza Jeremiasza zmuszono do udania się do Egiptu razem z uciekinierami obawiającymi się zemsty Babilończyków, gdzie zmarł w nieznanym czasie.