Księga Jeremiasza – wstęp

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Księga Jeremiasza jest najdłuższą księgą Pisma Świętego, a jednocześnie najbardziej dramatyczną (ze względu na opisywane wydarzenia) i osobistą (ze względu na prezentację przeżyć proroka). Jeremiasz pochodził z rodu kapłańskiego, choć prawdopodobnie nigdy nie miał  okazji pełnić posługi kapłańskiej w świątyni. Jego rodzinna miejscowość, Anatot, znajdowała się zaledwie kilka kilometrów do Jerozolimy, więc niemal całe jego życie było związane ze świętym miastem i „domem” Bożym, który się tam znajdował. 

Działalność proroka przypadała na panowanie ostatnich królów Judy, południowego królestwa. Izrael, północne królestwo już wcześniej padło ofiarą najazdu Asyrii, a jego mieszkańcy trafili do niewoli. Pamięć o tym wydarzeniu, a szczególnie o jego przyczynach i znaczeniu – karze za odstępstwo od świętego Boga – były żywe wśród wszystkich, którzy bali się Boga Izraela i często przywoływana jest w treści księgi; jednak proroctwa Jeremiasza kierowane były przede wszystkim do południowego królestwa. Tematem księgi jest sąd Boży nad Jerozolimą, jaki spotkał mieszkańców Judy z ręki Babilończyków w 586 r. p.n.e. Pierwsza część księgi zawiera przede wszystkim zapowiedzi tych wydarzeń, a druga opisuje spełnienie się Bożych słów. Wszystko to łączy się z przeżyciami samego Jeremiasza, dzięki czemu zyskujemy niespotykany nigdzie indziej wgląd w psychikę wielkiego sługi Bożego, któremu powierzono trudną misję.

Księga jest zbiorem wielu różnych przesłań i nawet pobieżna znajomość historii Izraela pozwala się zorientować, że nie są one ułożone w porządku chronologicznym. Część z nich jest datowana (wg. roku panowania królów), ale czasu wygłoszenia powstałych możemy się jedynie domyślać; trudno jest też jednoznacznie określić porządek tematyczny zebranych mów prorockich, dlatego Księga Jeremiasza wzbudza pewne zagubienie wśród czytelników; gdy jednak pokona się początkowe przeszkody, jej treść ukazuje wiele ważnych i bogatych prawd Słowa Bożego.

Jest to jedna z ksiąg najczęściej cytowanych w Nowym Testamencie; zawiera m.in. kluczową dla zrozumienia późniejszych wydarzeń zapowiedź zawarcia przez Boga nowego przymierza ze swoim ludem, co dokonało się dzięki śmierci Jezusa Chrystusa.