Księga Jeremiasza 1,1 – 3,25

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Pierwsze słowa Księgi Jeremiasza kreślą ogólny rys historyczny działalności tego wielkiego proroka. Rozpoczął ją za czasów króla Jozjasza, największego i ostatniego z reformatorów Judy południowego królestwa, jeszcze przed krótkotrwałą odnową religijną, która nastąpiła za jego rządów – a zakończył po tym, jak wojska babilońskie zburzyły Jerozolimę i Świątynie, która się w niej znajdowała. Był więc świadkiem wielu przełomowych wydarzeń w historii narodu wybranego, a nierzadko także ich aktywnym uczestnikiem i wręcz wiodącą postacią.

Już samo powołanie do służby prorockiej było zapowiedzią niełatwego życia. Bóg powierzył Jeremiaszowi przesłanie o nadchodzącym sądzie – i chodź cały czas rozbrzmiewały w nim wezwania do nawrócenia, często miało ono bardziej charakter ogłaszania wyroku nad występnym narodem. Takie zwiastowanie nie mogło spotkać się z chętnym przyjęciem wśród słuchaczy, więc Jeremiaszowi od samego początku pisana była rola proroka odrzuconego, z bólem obserwującego swych rodaków, którzy odrzucając Boże Słowo, skazywali się na zagładę.

Pierwsze rozdziały – przesłania otrzymane od Boga – w jednoznaczny sposób określają winę Judy: zamiast być wierną Bogu, oddawała cześć innym, obcym i fałszywym bóstwom, które „zapożyczyła” od innych narodów. Bóg formułuje swe zarzuty w bardzo obrazowy sposób: porównuje wybór swojego ludu do zawierzenia swej przyszłości dziurawej cysternie zamiast stałemu, pewnemu źródłu świeżej wody. Na Bliskim Wschodzie dostęp do wody jest sprawą kluczową, a wykute w skale zbiorniki (cysterny) służyły do gromadzenia wody deszczowej na porę suchą i nawet jeśli była ona zdolna zatrzymać ją na dłużej, nie była w stanie równać się z czystą, świeżą wodą źródlaną – a jednak Judejczycy odrzucili swoje Źródło – Jedynego Boga.

Inne obrazy są jeszcze bardziej wymowne: Juda przyrównana jest do niewiernej żony, która oddaje się każdemu przechodzącemu mężczyźnie niczym samica w rui; i nie jest w stanie powstrzymać jej nawet świadomość losu, jaki spotkał jej odstępną siostrę Izrael – północne królestwo, które w czasach Jeremiasza właściwie przestało już istnieć: w konsekwencji swych grzechów i bałwochwalstwa, jego mieszkańcy zostali uprowadzeni i rozproszeni po terenie imperium asyryjskiego.

Zwróć uwagę: Jr 3,16 wspomina o czasie, gdy nie będzie Skrzyni Przymierza (Świadectwa); zaginęła ona po zburzeniu Świątyni w 586 r. p.n.e.

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia na portalu wBiblii.pl.