Księga Rodzaju 26,34 – 30,24

by Społeczność Chrześcijańska we Wrocławiu

Fakt, iż coś jest opisane w Słowie Bożym, nie znaczy automatycznie, że Bóg to pochwala. Biblia przedstawia Boże działanie pośród ludzi, którzy odwrócili się od Niego i ich wybory często odzwierciedlają tego konsekwencje, a Bóg cierpliwie realizuje swój plan wobec człowieka.

Historia „oszustwa na łożu śmierci” jest przykładem, jak daleko potrafią posunąć się grzeszni ludzie i świadectwem Bożej suwerenności, który mimo to realizuje swoją wolę (zapowiedzią tych wydarzeń było proroctwo dla Rebeki i „sprzedanie” praw pierworodnego syna). Wszyscy próbowali ugrać coś dla siebie (początkiem był sojusz Izaaka i Ezawa), i wszyscy wiele stracili (nawet „zwycięski” Jakub musiał uciekać z domu), ale Bóg potrafił obrócić tę sytuację w kolejny etap swojego planu.

Zanim Jakub opuścił Kaanan, Bóg objawił mu się we śnie, zapewniając o trwałości przymierza, jakie zawarł z Abrahamem – obietnicy ziemi, potomstwa i błogosławieństwa. Jest to również subtelnym „przypomnieniem”, że przymierze dotyczy „tej ziemi”, którą właśnie opuszcza.

„Oszustwo na łożu małżeńskim” jest ironiczną wręcz kontynuacją wątku ludzkiej nieprawości (Jakub oszukał, a teraz sam został oszukany), jej bolesnych konsekwencji (rodzina Jakuba na długo pogrąży się w gorzkiej rywalizacji) i opatrzności Bożej, który mimo to realizuje swój plan.

Rywalizacja dwóch sióstr, Lei i Racheli, opiera się na kluczowym w ówczesnej kulturze wątku płodności, która wręcz determinowała pozycję kobiety. Dzieci były darem Bożym, a niepłodność poważnym problemem, którego rozwiązaniem mogła być jedynie Boża ingerencja lub inne, magiczne wręcz rytuały (np. wspomniane „pokrzyki”, mające zwiększać płodność). Obie kobiety nie wahały się sięgnąć po wszelkie dostępne środki, łącznie z adopcją dzieci swoich służących (niewolnic) i manipulowanie swoim mężem, aby zwyciężyć w tym współzawodnictwie.

Historia ta staje się jeszcze bardziej czytelna, jeśli zwrócimy uwagę na imiona, jakie nadawały swoim synom. W starożytności znaczenie imion miało wielką wagę i było albo upamiętnieniem okoliczności narodzin, albo swoistym „przeznaczeniem” na całe życie dziecka.

Zwróć uwagę: W Kpł 18:18 znajdujemy zakaz poślubiania sióstr, niemalże wprost nawiązujący do rywalizacji Lei i Racheli: „Nie będziesz brał kobiety razem z jej siostrą, aby odsłonić jej nagość za życia tamtej, byłoby to sposobnością do niezgody” (BT – Biblia Tysiąclecia).

Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia, na portalu wBiblii.pl.